donderdag 26 juni 2014

Gesjareld.

Ik zou het vandaag kunnen hebben over:

Snip snip. Alwaar ik naartoe ging voor 'el hair make-over total'. For the first time. Wat op zich al pijnlijk is, want je bedriegt sowieso je oude kapper. Auw.
En plus, wordt bij deze  meestal het woord 'hipster' aangeplakt. Ai. Daar moet je voor oppassen, want voor je het weet ga je de 'hype' Client-gewijs voorbij, door een 'OD' aan BV's en verandert je etiket in 'arrogant'. Maar bon.
Ik kwam binnen, en had mijn best gedaan om er zo casual mogelijk uit te zien, inclusief ongeschminkt. Ja, ik durf dat. En ja, ik kan dat aan.
Trouwens, hipsters schminken zich niet en dragen een boyfriend met Stan Smiths.
Toevallig heet die look 'Caroline'. Ge zijt nen hipster of ge zijt het niet, hé.
Soit, mijn entree zorgde voor geen rare blikken, I like en de Ipod speelde dit, I like even more.
Ik kreeg koffie met chokotoffs. Mijn lokken kregen deze producten waar hartjes op staan rond een konijntje: cruelty free. Ja, dan heb je mij al in uw zak zitten.
Long story short: de vakvrouwen wisten wat te doen met mijn 'doffe kleur' en sindsdien ga ik nog 'hipsterst' door het leven.
Maar alé, daar ga ik het zeker niet over hebben.

De 'non van CDH'. Waarom kraait er nu geen enkele haan? Vlaams of Waals? Vlak na de verkiezingen werd elke NVA-kiezer uitgescholden voor fascist, racist, asociale egoïst, domme randdebiel en ander fraais door heel de linkerzijde. Et maitenant? Stilte overal.
Ook al houdt deze negatie in dat we vertrokken zijn voor een nieuw record, waar 2010 een lachertje zal bij blijken te zijn. Maar oh neen, dàt is niet erg hoor.
Wat natuurlijk ook kan is dat Open Vld, voor de triljardste keer zijne kak gaat intrekken.
Maar, alé, daar ga ik het dus niet over hebben.

De Killing. Wat al efkes stond te verstoffen op mijn digibox, heb ik dan toch uiteindelijk bekeken. En amai, top 3 pronto. Breaking Bad, daar kan niemand aan tippen en de weergaloze Glenn Close in Damages blijft numero 2, maar Sarah Linden mag zeker op nummer 3 komen staan.
De subtiele pedante blik in die vrouw haar ogen is mijn nieuwe 'skill to manage'.
Maar alé, daar ga ik het echt niet over hebben.

Een mailtje dat ik kreeg. Waar ik enkel de volgende gedachte bij had: 'Whatever'.
De spirituele medemens en ik gebruiken blijkbaar andere woordenboeken.
Maar alé, het is zelfs niet de moeite om het daar over te hebben.
 
Essence, oftewel de raw & vegan hemel. Waar ik samen met den Bunny en Mon Mari, mijn gat heb neergevlijd zondagavond. Julie Van den Kerckhove heeft ons daar verwend met een 6gangen menu waar zij binnen de korste keren een ster voor gaat binnen halen.
Nu, ik weet dat zoiets niet objectief en geloofwaardig klinkt uit de mond van een dierenactivist als mezelf. Maar mijn BFF's waren ook totaal KO geslagen. En heel de pers heeft er ondertussen alle lovende woorden voor gebruikt die in onze taal te vinden zijn.
Vegan is onze toekomst. Ge zult mij binnen 10 jaar wel gelijk geven.
Jullie zijn weliswaar gesjareld, want het gaat hier over een pop-up, die zondag zijn laatste shift zal draaien. Dik gesjareld dus.
Maar, alé, daar ga ik het ook niet over hebben.

Antwerpen. Oftewel het Stad en niet de Parking. Mon Mari en ik wandelden van aan Park Spoor Noord, naar het Mas, door naar de Kathedraal, via de Groenplaats langs het Conscienceplein, door de studentenbuurt en de Paardenmarkt, weer naar het beginpunt. Jaren was het geleden dat ik het oude, historische stuk nog eens had gezien, en ik was onder de indruk van haar evolutie.
We ontbeten hier, en ik ben nog steeds aan het nagenieten van deze topdag.
Maar alé, daar ga ik het alvast niet over hebben.

Mijn 2ehands grasmachine. Die ik kocht op Kapaza, voor mijn tuin, die een scheet groot is.
In de Kempen ging ik het halen, best buy. Die mannen daar zetten u niet in 't zak.
Het Mamaatje is van ginder, dus ik ging effe terug naar mijn roots.
Waar ge 'hennig' en 'jom' in elke zin moogt gebruiken.
Daar alleen al voor zou ne mens verhuizen. Maar kom.
Zo'n machine dient om te gebruiken, en vermits het gebrek aan mannelijke invulling in de casa, deed ik het zelf. Met Lily als mijn toeschouwster op het terras.
A piece of cake, zeg ik u. Op 20 minuten was de zaak geklonken.
Van trotsheid stond ik te springen.
Lily keek mij hierbij aan alsof ik veranderd was in een koebeest.
Maar alé, daar ga ik het dus niet over hebben.

De voetbal. Want, ja, mensen, als ge heel mottig wordt van een bal: gesjareld hé.
Dik gesjareld. Nu, heel dat WK-gedoe, het maakt me warm noch koud.
Ieder zijn plezier, zeg ik altijd, zolang ik er geen last van heb.
Tot zover, geen probleem.
Alleen, mag ik efkes: moet die driekleur echt o-ve-ral hangen?
Er is geen lelijkere kleurencombinatie in fashionland.
Ik wil maar zeggen, het flatteert niet. Nooit. Jamais. Neva.
En dan, die affreuze, mottige spiegelbeschermers: erover.
Daarbovenop, het toevoegen van vlaggetjes, formaat Kabouter Plop: er dubbel over.
Van ver al zie je de 'underpimpte' auto's komen aanrijden.
Eerst krijg je oog kramp door die 'spiegelpampers', want ja, echt meer dan dat is het niet hoor.
Dan hoor je het geflapper van al de andere accessoires.
Als was het Jimmy B's gepersonaliseerde vehikel.
Om dat ding dan voorbij te zien rijden, met de eerste de beste übermacho aan het stuur.
Hangend naar links, hoofd wat schuin en arm gebogen uit het raam.
In mijn tijd noemden ze dat 'nen Johny'. Ik geef het efkes mee.
Lily en ik lachen ons tegenwoordig een ongeluk op straat.
Maar alé, u weet het al: niet. over. hebben.

Waar dan wel over?
New York, hé. Moest u het gemist hebben: nog maar 5 nachtjes slapen.
En ik ga kort zijn.
Vanaf volgende week dinsdag, eet ik mijn heatlhy breakfast hier:



 Lunch ik met smoothies allerhande hier:


En slurp ik van ne cocktail hier:


En dat 10 dagen aan een stuk met haar aan mijn zijde.
Als in 'zonder u'.
U bent bij deze gesjareld.
Dik gesjareld.

Cheers,
C.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten