donderdag 28 mei 2015

Lucky number

Ja, ja, ja, ik weet het.
Zoals DC zou zeggen: too much, too little, too late.

*en jawel, meerdere malen is deze uitspraak naar mij toe gericht.
Lang geleden natuurlijk, toen de beesten nog spraken (en rustig in open lucht mochten staan) en prikkeldraad nog bestond en niet zo'n kutelektrische omheining en ge de BRT top 30 op zaterdagmiddag tussen 12 en 2 kon opnemen op cassettebandjes met de knoppen PLAY-REC-PAUZE tegelijk ingedrukt (en de presentator maar bleef doorkwekken terwijl zij al aan het zingen was) en een sponsen broekske mij nog goed afging en mijn haar nog echt blond was en de VTM nog de sound mix show bracht en de vaste telefoonlijn perfect marcheerde om af te spreken en foto's nog moesten ontwikkeld worden in een winkel (en er geen selfies, filters, duckfaces en andere narcistische woorden nodig waren) en Biloba (de stiefzus van Lily) gewoon nog leefde en ik het behoorlijk kon uithangen. (volgens DC en het Mamaatje, weliswaar, ik deel die mening niet. Uiteraard.)*

Swat.
Ik ga mij dus zelfs niet meer excuseren voor mijn 'vertraging' hier, om een understatement van jewelste te gebruiken.
Maar maak u vooral geen zorgen:
Het gaat nog steeds meer dan uitstekend met mij.
Ergo, in een notendop, want ik maak mij geen illusies, de achterstand haal ik morgen niet al gauw in:

- Berlijn was de max. Topstad, kei duurzaam, vegi restaurants met sterren (nu gij Peter Goossens), gezellige buurten, nice shops, heel fijne energie, overdreven veel hipsters (mijn denim salopette met  airmaxen is daar 'common style', in Antwerpen sta ik daarmee in de gazet).
Bovendien hebben ze daar VEGAN SUPERMARKTEN.
Opnieuw: VEGAN SUPERMARKTEN. Juist ja, met ALLEEN MAAR VEGAN PRODCUTEN.
En dat is daar dus KEIDRUK, omdat den Berlijnse 'Deuts' 6252 stappen voor is op ons.
* 'Verhuis dan hé, du Sau' hoor ik mijn grootste fans al roepen.
Naaa, nu nog niet, maar wie weet, ooit, als ge het heel lief vraagt.*
- de feestjes daarna waren ook de max. Dansen, dansen, dansen.
- de lachbuien zijn nog steeds even talrijk.
- de agendadrukte blijft aanhouden
- de verloren kilo's blijven eraf
*iedereen die dus hoopte, dat ik binnen de korste keren terug een heel nieuwe garderobe zou moeten aanschaffen: Eat. That. Shit. (en doe er nog een pak koekske bij anders)*



- last but not least, want het heeft er efkes om gespannen, maar toch: ik zal er zijn zondag.
* tenzij ik alsnog van de baan wordt gereden door 1 van de talrijke slechte chauffeurs die er op onze rijwegen vrijelijk rondtuft*
My lucky number die dag is:
zevenendertigduizend vijfhondertweeënnegentig.
Alokes, dat kan al tellen hé.
In de laatste wave die start, de kans is dus heel groot dat ik ook als laatste over de meet zal komen.
Maar dat maakt allemaal geen flapperdeflap uit.
Een half jaar geleden kon ik nog geen 20 meter lopen zonder dat er een defebrilator aan te pas moest komen.
Op hoop van zegen, gaat het Rode Kruis zoiets alsnog niet uit hun ambulance moeten halen.
Ik wil maar zeggen, hoe fashionable ze sportoutfits ook proberen maken:
zo'n loopbroekske blijft een zweterige bedoeling.
En die sporbeha is ook niet appetijtelijk, at all.
Bovendien passen mijn schoenen absoluut niet bij de rest van mijn tenue.
Laat het dus niet waar zijn, dat ik daar ineen stuik met nat haar en een bloedrode kop.
En dan moeten ze naar het Mamaatje bellen, en zeggen: 'Madammeke, we hebben uw perspirerende dochter hier liggen. Met non-matching schoenen aan.'
En het Mamaatje maar wenen dan.
Dàt zou pas de grootste catastrofe zijn.

Ik heb er alvast zin in. Wie had dat ooit gedacht.
Miss el luilak van heel België, kijkt uit naar een inspannende activiteit.
The world has gone mad.
In ieder geval, nu al props (jowjowjooooow) voor de grootste held van heel dit spel: Den Debiel.
Oftewel Mister el graafste triatleet.
Qua 'stop the bullshit' en mentale peptalk kan die mens wel tellen.

Bij deze dus: Brussel, laat die 20 000 meter maar komen!




Cheers,
C.

PS: Beste supporters, ik ga jullie zondag niet opmerken, wegens tunnelvisie richting finish.
Toch bedankt voor jullie aanwezigheid. You. Are. The. Best.
*vuistje (jowjowjoooow)*

dinsdag 5 mei 2015

Deutsch

Waar zullen we het vandaag eens over hebben?
So many options, so little time.
Want, lieber menschen, ich gehe nach Berlin.
Kwestie, van mein bestschen Deutsch boven zu halen.
U leest het goed, bovenop mijn vele andere talenten, spreek ik ook nog eens vloeiend Duits.
Ha. Das ist nogal iet, jawol.

En vooraleer ik vrijdag op dat vliegtuig kruip, is er nog een waslijst aan taken, die ik moet afwerken.
wasistburnoutindasdeutsch?? (hashtag, natuurlijk)

- trainen, trainen, trainen, geleich ein zottin
- werken, ein bisschen natürlich
- kapper, ich konte moeilijk mit ein mottig kapsel nach der hipsterstad von Europa gehen, hé
- valies prepareren, soviele klederen, son kleine bagage
- muslie repen maken, um eine Paris-muffin-situatien zu vermeiden
- kleren laten verstellen, fumpf kilo abfallen sorgt das deinen broechen von deine gat zachen
- vrienden zien, anders bist du ein einzelgänger, nachttscheint
- gras afrijden, aber dar hatte ich keine goesting in
- stofzuigen enzo, meine poetsdame moeste geoperierd worten, does zelb kuisen ist an die orte
- rekeningen betalen, oder die polizei komt an deen deure bellen (mijn bel werkt niet, maar kom)
- met Lily wandelen, den hund is meinen prioriteit
- aftellen naar de komende weken, mit allemaal fantastischen feistjes, tralalalala

En dan spreek ik nog niet over de lijst, die ik al afgewerkt heb.
wasistoverdriveindasdeutsch?? (hashtag, natuurlijk, opnieuw)

- met de NewYorkvriendin in hipsterland gezeten, als die Jani von den tevee dar auch ist, is das hip
(bovendien droeg ik denim op denim, hipsterderder kanst ein mensch nicht sein)
- trainen, trainen, trainen, den roten trat in meines triestigen (volgens sommigen) bestahn
- werken, ein bisschen fiel
- gezonde appelcake gemaakt, die ware sehr sehr sehr lecker
- het Mamaatje gevierd, wont meinen mama, die is den liebsten von die hele werelt
- gaan crossfitten, und ich kunte eine wochen meinen armen nicht mehr ophieffen
- een nieuwe brievenbus gekocht, das ist tegenwortig verschrikelaik doer, scheisse ja.
- met Lily gewandeld, prioritaiten, altzijt prioriteitaiten
- SYTYCD live gezien, das was eine overtrefen plizantzen avond.
- de Wijnegem Shopping (van de moetes) bezocht, ich worte terug mottig bei die gedächte

Voila, ik ga dus verder doen met wat nog moet gebeuren, mich dunkt.
'First we take Manhattan, then we take Berlin', zou ik kunnen zeggen.
Maar blijkbaar gaat dat lied over een terrorist.
Nu, kan ik behoorlijk gek uit de hoek komen, maar zo in termen van bommen, ben ik niet zo'n held.
Vandaar hou ik het op: Schüss, auf wedersehen, bis ein volgsten kehr!


*u had al lang begrepen, dat ik daar de oren van die Duitsers hun kop ga lullen*

Cheers,
C.