Een paar weken geleden heb ik jullie geïntroduceerd in mijn jargon.
Ook wel mijn wereldvisie, waar rassen niet gebaseerd worden op kleur, maar op niveau van irritatie.
Qua hoogste schavotje, geef ik er u vandaag 2 nieuwe mee, die wel kunnen tellen.
Te beginnen met de 'Ik-kers'.
Ni mee?
Tes nogtans vree hemakkelik.
Deze groep overconsumeert namelijk het woordje 'ik'.
Altijd. Overal. Ikikikikikikikikikikikikik.
'Ik vind het zus.'
'Ik vind het zo'
'Ja, maar, ik, blablablabla'.
Als je dat type een simpele vraag stelt, als daar is: 'En, oeist?'
Krijg je een monoloog overspoeld met 'ik-ken', waar je na 2 minuten strontmottig van wordt.
Heel af en toe, vragen zij, na hun litanie, ook wel eens: 'En, oeistmedu?'.
Jouw antwoord luidt dan: 'Ja, met mij çava eigenlijk.'
Bam. Voor hen hét teken, om 'oepternief' met 'ik' hier en 'ik' daar rond je oren te kletsen.
'Ewel, datoedegijtogook.' hoor ik u al denken.
Fout.
Het is niet omdat ik een blog schrijf over mijn hersenspinsels, dat ik ganser dagen loop te 'ik-ken'.
Meer zelfs. Ik praat absoluut niet graag over mezelf.
Ten eerste, luisteren is mijn hobby.
Ten tweede, vind ik mijn persoonlijke verhalen nogal saai.
Ten derde, I don't take myself too serious.
Ten vierde, andermans belevenissen zijn vele interessanter.
Ten vijfde, word ik mijn stem nogal snel beu.
Mijn geliefde sport is dan ook, om in conversaties, de bal asap naar het andere kamp terug te sjotten.
Wat bij de meeste mensen in dank wordt aangenomen, want de 'Ik-kers' overbevolken deze planeet.
Mijn échte vrienden kennen mij al.
De Prinses is daar zelfs een krak in.
Als ik na 2 minuten zeg: 'Seg, maar oestmedu?'.
Repliceert zij: 'Oh, maar schatteke, ge zijt er nog lang niet vanaf hoor, gij hebt nog veel te vertellen'.
*Damn, wat ga ik haar missen. Binnekort is het Canada, for good.*
Weinigen echter, hebben mij door, en tateren maar verder over zichzelf, alsof ze 'God's gift itself' zijn.
Numero 2, van meest irritante soorten, komt vaak voor in combinatie met de Ikkers: de Blazers.
Als ik een 8ste hoofdzonde mocht kiezen, pronto aan de top van de lijst: affirmeren.
Ook beter gekend als u belangrijker, rijker, interessanter, slimmer, beroemder, ... voordoen als een ander.
Zij vullen hun zinnen met termen als 'high end', 'exclusive', 'loaded', 'priviliged', 'limited'.
Juist ja, gewoon 'Vloms' zit er dan niet meer in.
Dat heb je natuurlijk met VIP's. Tja.
Mea culpa, verlies ik mij blog-gewijs ook wel eens in Engelse termen, maar als ik 'klap', is het:
'Die mens zwemt in het geld' en niet 'Die mens is loa-ded' (ja, in 2 stukken zeggen, very hip)
Zij gooien ook met cijfers allerhande.
'Dat heeft zoveel gekost'.
'Zoveel waard'
'Dikke bak van zoveel euro'.
Saaaaaaaai. (boring)
Niemand in mijn leven wordt 'opgewaardeerd' (upgrade) op basis van zulke frullen.
Waar jij woont: laat me onverschillig.
Hoeveel jij verdient: Boeit me niet.
De titel op je 'business card': Totaal geen interesse in.
Auto waar je mee rijdt: Ik vind de mijne d'office (for sure) schoner.
Materie in bezit: maakt mij echt geen flap uit. Trouwens, qua schoenen: ik versla u toch.
Nu, die Blazers vergeten een paar essentiële dingen:
Primo: zij, die echt vermogend zijn, pochen daar niet mee. Ah, neen, voor hen is zo'n vorstelijk leven, de normaalste zaak van de wereld, 'common' om het met uw jargon te zeggen.
Zij hoeven dan ook niet op te scheppen.
Laat staan, koketteren met 'hebbedingen'.
Iedereen rond hen, heeft namelijk dezelfde 'train de vie' ('train of life', ter vertaling voor u, Blazer).
Secundo: uw bezit, werk of diploma, maakt uw 'interessantheid' niet.
Oprecht hoop ik dat iedereen rondom mij het goed heeft, geweldig woont en zorgeloos kan leven.
Want, hoe minder sores, hoe meer plaats er wordt vrijgemaakt, om 'terug te geven'.
Bij mij geldt namelijk:
Wat is jouw visie? Wat maakt jou tot wie je bent? Wat kom jij hier brengen? Hoe leef jij? Wat zijn jouw waarden en normen? Hoe kijk jij tegen de dingen aan? Kan jij mij iets leren?
En bovenal:
Hoe grappig ben jij? Hoeveel lachrimpels krijg ik van jou? en Hoe hard kan jij jezelf relativeren?
Stop dan ook, beste Blazers, om zo te staan snoeven tegen mij.
Je zakt alleen maar in mijn achting.
Want ja, jammer, genoeg, trek ik door mijn aura 'luxepoep' zulke schepsels constant aan.
Vroeger, toen ik nog meer 'ice' dan 'queen' was, ging ik ten aanval, op zulke momenten.
Veel munitie had ik meestal niet nodig, want Blazers haal je onderuit met 1 welgemikte opmerking.
Waarom? Omdat die zo nep (fake) zijn als de pest.
Geen ruggengraat, geen zelfvertrouwen.
Anders hoef je niet zo dik te doen.
Wat in je hart, actie en overtuiging zit, dàt maakt jou als mens.
De rest is zever in pakskes (spittle in packages).
Dada (Cheers),
C.
PS: Om u efkes helemaal omver te Blazen: ik vier volgende week met het mamaatje ons 10jarig jubileum 'Christmas Shopping in London'.
Hoor ik u nu nog toeteren?
donderdag 28 november 2013
maandag 18 november 2013
It's up to you..
Onder het motto 'beter te vroeg dan te laat', ben ik mijn vakantie voor Juli 2014 aan het plannen.
Natuurlijk druist dat regelrecht in tegen alle 'we leven wel in het nu'-mensen.
Zij die 24/7 rondkwaken, wierrookstokje in de hand:
Amai Caroline, zonen diepgang op maandag, ooooh.
Geeuw.
Tenzij deze leuze wordt gevolgd door de aftermovie van Tomorrowland, boeit het mij geen flap.
Niemand leeft alleen in het NU, tenzij haar naam Lily is.
Ik dus ook niet.
Zeker niet als het over een verlofke gaat dat zich zou afspelen over de Grote Plas. Nu gij.
Zij plantte, ongewild, de idee in mijn kleine brein.
En sindsdien ben ik een beetje hyper.
Iets dat onverwachts uit de lucht komt vallen, zorgt ervoor dat ik een opgewonden, klein kind word.
Alles moet nog besproken worden en bekeken, eigenlijk mag ik dus nog niet juichen.
Maar voor mijn geest is alles al in kannen en in kruiken:
I'm going to New York!!!!
***
(u mag nu gewoon mee beginnen gillen met mij)
****
Jajaja. Het wordt tijd dat ik mijn effectieve roots nog eens ga opzoeken.
It's been too long.
Nu, ik moet toegeven, ik ben ondertussen 2 x in de Big Apple geweest, en dat was geen topsucces.
De eerste keer was met El Familia, en toen was ik te jong om het allemaal goed te beseffen.
De tweede keer was 5 jaar geleden, en ook daar geen triomfgevoel.
Maar, ik zal u zeggen: ik weiger dit te aanvaarden.
Ik, die zo hou van mondiaal, van wereldsteden en van breeddenkend.
Ik, die gek word van onze Vlaamsche navelstaarderij, rolluikjes dicht, Mercedes op slot.
Ik, die nu al sta te trappelen van ongeduld om binnen 15 dagen weer naar Londen te vertrekken.
Ik, die de dorpsmentaliteit verafschuw, kleppen op, conform de norm.
Ik, dus, zou 'the City that never sleeps' maar niks vinden?
On-mo-ge-lijk.
En plus, kan ik zowat elke aflevering van SATC nadubben.
Heb ik bijna gehuild toen XOXO, GOSSIP GIRL stopte.
Ben ik verslaafd aan REVENGE.
Zag ik DAMAGES in sneltempo.
Dan zwijg ik nog over alle films, die ik vanbuiten ken.
All above: The City inclusief.
Vandaar gaan we voor 'derde keer, goede keer'.
Met de volgende 'check's':
good friend
putteke zomer
appartement
positive vibes
een dollarkoers om duimen en vingers af te likken
Visioenen vol hippe bars, Wall Street kerels, zonnebrillen, en sletsen overspoelen mijn brein.
Het wordt hoog tijd om dat 'strak body-plan' vanonder het stof te halen.
Dus, als alles volgens schema verloopt, is het binnen 8 maanden: Vegetarisch Walhalla du monde.
Want laat dàt nu nog eens een bonuspuntje van jewelste zijn.
Die Americanos staan een triljard jaar verder in de verschillende eet-mogelijkheden.
Daar kijkt niemand op als je 'soy milk' zegt in de koffiebar.
Geen kat die je aanstaart als je 'vegetarian' verkondigt.
Geen ziel die er mee inzit als je 'vegan' vraagt.
Ik weet niet hoor, maar het is echt wel uitgesloten, dat ik het daar maar niks vind.
Tot het zover is, en alles ook effectief geregeld, mogen jullie met volle borst meezingen:
Cheers,
C.
PS: Ik geef nu al mee -> elke vierkante centimeter bagage zal naar goede Vlaamse gewoonte, aan mezelf besteed worden. Er wordt dus niets, als in nada, meegesleept voor een ander.
Natuurlijk druist dat regelrecht in tegen alle 'we leven wel in het nu'-mensen.
Zij die 24/7 rondkwaken, wierrookstokje in de hand:
Amai Caroline, zonen diepgang op maandag, ooooh.
Geeuw.
Tenzij deze leuze wordt gevolgd door de aftermovie van Tomorrowland, boeit het mij geen flap.
Niemand leeft alleen in het NU, tenzij haar naam Lily is.
Ik dus ook niet.
Zeker niet als het over een verlofke gaat dat zich zou afspelen over de Grote Plas. Nu gij.
Zij plantte, ongewild, de idee in mijn kleine brein.
En sindsdien ben ik een beetje hyper.
Iets dat onverwachts uit de lucht komt vallen, zorgt ervoor dat ik een opgewonden, klein kind word.
Alles moet nog besproken worden en bekeken, eigenlijk mag ik dus nog niet juichen.
Maar voor mijn geest is alles al in kannen en in kruiken:
I'm going to New York!!!!
***
(u mag nu gewoon mee beginnen gillen met mij)
****
Jajaja. Het wordt tijd dat ik mijn effectieve roots nog eens ga opzoeken.
It's been too long.
Nu, ik moet toegeven, ik ben ondertussen 2 x in de Big Apple geweest, en dat was geen topsucces.
De eerste keer was met El Familia, en toen was ik te jong om het allemaal goed te beseffen.
De tweede keer was 5 jaar geleden, en ook daar geen triomfgevoel.
Maar, ik zal u zeggen: ik weiger dit te aanvaarden.
Ik, die zo hou van mondiaal, van wereldsteden en van breeddenkend.
Ik, die gek word van onze Vlaamsche navelstaarderij, rolluikjes dicht, Mercedes op slot.
Ik, die nu al sta te trappelen van ongeduld om binnen 15 dagen weer naar Londen te vertrekken.
Ik, die de dorpsmentaliteit verafschuw, kleppen op, conform de norm.
Ik, dus, zou 'the City that never sleeps' maar niks vinden?
On-mo-ge-lijk.
En plus, kan ik zowat elke aflevering van SATC nadubben.
Heb ik bijna gehuild toen XOXO, GOSSIP GIRL stopte.
Ben ik verslaafd aan REVENGE.
Zag ik DAMAGES in sneltempo.
Dan zwijg ik nog over alle films, die ik vanbuiten ken.
All above: The City inclusief.
Vandaar gaan we voor 'derde keer, goede keer'.
Met de volgende 'check's':
good friend
putteke zomer
appartement
positive vibes
een dollarkoers om duimen en vingers af te likken
Visioenen vol hippe bars, Wall Street kerels, zonnebrillen, en sletsen overspoelen mijn brein.
Het wordt hoog tijd om dat 'strak body-plan' vanonder het stof te halen.
Dus, als alles volgens schema verloopt, is het binnen 8 maanden: Vegetarisch Walhalla du monde.
Want laat dàt nu nog eens een bonuspuntje van jewelste zijn.
Die Americanos staan een triljard jaar verder in de verschillende eet-mogelijkheden.
Daar kijkt niemand op als je 'soy milk' zegt in de koffiebar.
Geen kat die je aanstaart als je 'vegetarian' verkondigt.
Geen ziel die er mee inzit als je 'vegan' vraagt.
Ik weet niet hoor, maar het is echt wel uitgesloten, dat ik het daar maar niks vind.
Tot het zover is, en alles ook effectief geregeld, mogen jullie met volle borst meezingen:
Cheers,
C.
PS: Ik geef nu al mee -> elke vierkante centimeter bagage zal naar goede Vlaamse gewoonte, aan mezelf besteed worden. Er wordt dus niets, als in nada, meegesleept voor een ander.
zondag 10 november 2013
Wandel de babbel
Liefste lezers, bedankt voor de steunbetuigingen.
Mijn vorige blog heeft de gemoederen duidelijk beroerd.
Maar, het wordt tijd, dat jullie mij een beetje beter leren kennen.
Al die lieve woorden waren too much credit.
Namelijk, als ik zelf contstant lig te toeteren: 'don't take yourself too serious'.
Dan geldt die leuze ook voor mij.
Nog meer dan voor anderen zelfs.
Walk the talk, noem ik dat.
Dus, neen, ik sta nog niet op een brug, klaar om te springen.
Ik hang ook nog niet aan een baxter Xanax.
Er staat geen opname gepland in de psychiatrie.
En mijn geest is niet verdoofd met allerhande verslavende middelen.
Met andere woorden: I'm doing just fine.
Als ik een blog schrijf, waar ik wat in rondvloek, is dat écht niet het einde van de wereld.
Gewoon laten passeren, of eens goed mee lachen, zoals de Chica deed.
De meridiaan loopt nog steeds niet door mijn, weliswaar precious, ass.
U moet namelijk weten, liefste lezer, ik hou niet van 'preach but don't act'.
Ik sta niet op barricades te oreren, om zelf het tegenovergestelde te doen.
Hier liggen afgeven op al die vleesboefers, en thuis stiekem aan de préparé zitten.
Ik dacht het niet.
Of zoals een tafelgenote onlangs verkondigde:
'Ik, ik eet ook bijna geen vlees meer, heel af en toe een beetje kip.'
Om vlak daarna:
'Voor mij een steakske, aub, en die mag à point gebakken zijn.'
I. Kid. You. Not.
Over mij. Aan tafel. In een brasserie. Maar vooral: over mij.
Congruentie, m'n gat ja.
Trouwens, als bewust wezen, weet ik dat 'gezeik', nog meer van dat aantrekt.
Ik zal zelfs nog een stapje verder gaan, het is lang weekend voor iets:
Als bewust wezen, ben ik ervan overtuigd dat ik mijn leven zelf creëer.
Dus al die sh*t, is mijn eigen dikke schuld.
Al die Tegenwerkers heb ik eigenhandig uitgenodigd.
Om na een paar dagen van fokkers, weer te beseffen:
De medaille heeft altijd 2 kanten.
Met andere woorden, ondanks al de 'godverdommes', gebeurde ook:
- de meubelwinkel was misschien gesloten op 1/11, maaar de schoenenwinkel, die ik passeerde niet. Hierdoor kon ik topbotten op de kop tikken, aan een soldenprijs. Moest u twijfelen: neen, ik heb nog steeds niet genoeg schoenen.
- de back-up in de cloud werd stopgezet. Ik manifesteer nu eenmaal geen crashende harde schijven. Zo simpel kan het leven zijn.
- de boekhouder heb ik buiten gegooid. Aan zulke dingen maak ik geen woorden meer vuil.
- ik hoorde den Debiel met de God op speaker. Meer moet dat niet zijn.
- de rest van de rinkelende gsm, werd gescreend.
- de detox werd gewoon heropgestart
- de baas was content met mijn 'resto-performance'.
- de andere baas zei: 'Your age? I think 28, 29, something like that?'. Ik heb die mens niet tegengesproken. (Ja, ik spreek Engels op het werk. Ben ik nu Belangrijk, zoals al die andere Businesswezens met lunches, en meetings, en netwerkevents en andere blasé?)
- mijn 1e gemiste avondles, bleek achteraf geannuleerd, omdat heel Antwerpen stil stond, in een file.
- de tickets voor, nu al hét concert van 2014, Mister Justin-habahaba-Timberlake arriveeerden.
- de m'as-tu vu's reed ik van de baan. Je moet niet snel zijn, maar slim op onze wegen.
- ik hoorde op de juiste momenten, de juiste muziek.
- het mamaatje en ik taterden erop los.
- de aftelling naar het jaarlijkse hoogtepunt kon beginnen.
- ik hoorde een paar van mijn 'nieuwe vriendinnen'. Brad new, maar nu al memorabel.
- de 30 minuten, die ik voor tv zat, zag ik 'Safety First'. Kapot gelachen.
- de uitnodiging voor een tophuwelijk met een topfeestje kwam binnen.
- de aft verdween vanzelf. Zo gaat dat met den body.
- de gemiste slaap werd dubbel en dik ingehaald.
- ik ontdekte bloglovin'. Geweldig!
- de boekhouding werd bekeken, en ik was trots op mezelf: ik blijf sparen en mijn goede doelen sponseren, ondanks de lening, hoera.
- de casa kreeg gordijnen, nog meer hoera.
- de gesneden groenten werden alsnog opgegeten en gesmaakt.
- de nieuwe nationale sporten werden door mij persoonlijk geschrapt bij het BOIC.
- de pollekes kuste ik: wanneer ik zin heb, kan ik naar zee rijden, om mij hier dagen te verstoppen.
- de zee verwelkomde mij op vrijdag met een glimlach en een zon.
- het strand deed hetzelfde door exclusief te zijn.
- rust daalde over mij heen, bij elke wandeling.
But most of all:
- Lovely Lily, die nu naast mij ligt te snurken.
Want, zoals de hondenfee het onlangs zei: 'The best things in life.... aren't things'.
Vergeet dus nooit meer:
Don't take yourself too serious!
(Tenzij het over kinderen of dieren gaat.)
En als het effe kan: wandel de babbel :-)
Cheers,
C.
Mijn vorige blog heeft de gemoederen duidelijk beroerd.
Maar, het wordt tijd, dat jullie mij een beetje beter leren kennen.
Al die lieve woorden waren too much credit.
Namelijk, als ik zelf contstant lig te toeteren: 'don't take yourself too serious'.
Dan geldt die leuze ook voor mij.
Nog meer dan voor anderen zelfs.
Walk the talk, noem ik dat.
Dus, neen, ik sta nog niet op een brug, klaar om te springen.
Ik hang ook nog niet aan een baxter Xanax.
Er staat geen opname gepland in de psychiatrie.
En mijn geest is niet verdoofd met allerhande verslavende middelen.
Met andere woorden: I'm doing just fine.
Als ik een blog schrijf, waar ik wat in rondvloek, is dat écht niet het einde van de wereld.
Gewoon laten passeren, of eens goed mee lachen, zoals de Chica deed.
De meridiaan loopt nog steeds niet door mijn, weliswaar precious, ass.
U moet namelijk weten, liefste lezer, ik hou niet van 'preach but don't act'.
Ik sta niet op barricades te oreren, om zelf het tegenovergestelde te doen.
Hier liggen afgeven op al die vleesboefers, en thuis stiekem aan de préparé zitten.
Ik dacht het niet.
Of zoals een tafelgenote onlangs verkondigde:
'Ik, ik eet ook bijna geen vlees meer, heel af en toe een beetje kip.'
Om vlak daarna:
'Voor mij een steakske, aub, en die mag à point gebakken zijn.'
I. Kid. You. Not.
Over mij. Aan tafel. In een brasserie. Maar vooral: over mij.
Congruentie, m'n gat ja.
Trouwens, als bewust wezen, weet ik dat 'gezeik', nog meer van dat aantrekt.
Ik zal zelfs nog een stapje verder gaan, het is lang weekend voor iets:
Als bewust wezen, ben ik ervan overtuigd dat ik mijn leven zelf creëer.
Dus al die sh*t, is mijn eigen dikke schuld.
Al die Tegenwerkers heb ik eigenhandig uitgenodigd.
Om na een paar dagen van fokkers, weer te beseffen:
De medaille heeft altijd 2 kanten.
Met andere woorden, ondanks al de 'godverdommes', gebeurde ook:
- de meubelwinkel was misschien gesloten op 1/11, maaar de schoenenwinkel, die ik passeerde niet. Hierdoor kon ik topbotten op de kop tikken, aan een soldenprijs. Moest u twijfelen: neen, ik heb nog steeds niet genoeg schoenen.
- de back-up in de cloud werd stopgezet. Ik manifesteer nu eenmaal geen crashende harde schijven. Zo simpel kan het leven zijn.
- de boekhouder heb ik buiten gegooid. Aan zulke dingen maak ik geen woorden meer vuil.
- ik hoorde den Debiel met de God op speaker. Meer moet dat niet zijn.
- de rest van de rinkelende gsm, werd gescreend.
- de detox werd gewoon heropgestart
- de baas was content met mijn 'resto-performance'.
- de andere baas zei: 'Your age? I think 28, 29, something like that?'. Ik heb die mens niet tegengesproken. (Ja, ik spreek Engels op het werk. Ben ik nu Belangrijk, zoals al die andere Businesswezens met lunches, en meetings, en netwerkevents en andere blasé?)
- mijn 1e gemiste avondles, bleek achteraf geannuleerd, omdat heel Antwerpen stil stond, in een file.
- de tickets voor, nu al hét concert van 2014, Mister Justin-habahaba-Timberlake arriveeerden.
- de m'as-tu vu's reed ik van de baan. Je moet niet snel zijn, maar slim op onze wegen.
- ik hoorde op de juiste momenten, de juiste muziek.
- het mamaatje en ik taterden erop los.
- de aftelling naar het jaarlijkse hoogtepunt kon beginnen.
- ik hoorde een paar van mijn 'nieuwe vriendinnen'. Brad new, maar nu al memorabel.
- de 30 minuten, die ik voor tv zat, zag ik 'Safety First'. Kapot gelachen.
- de uitnodiging voor een tophuwelijk met een topfeestje kwam binnen.
- de aft verdween vanzelf. Zo gaat dat met den body.
- de gemiste slaap werd dubbel en dik ingehaald.
- ik ontdekte bloglovin'. Geweldig!
- de boekhouding werd bekeken, en ik was trots op mezelf: ik blijf sparen en mijn goede doelen sponseren, ondanks de lening, hoera.
- de casa kreeg gordijnen, nog meer hoera.
- de gesneden groenten werden alsnog opgegeten en gesmaakt.
- de nieuwe nationale sporten werden door mij persoonlijk geschrapt bij het BOIC.
- de pollekes kuste ik: wanneer ik zin heb, kan ik naar zee rijden, om mij hier dagen te verstoppen.
- de zee verwelkomde mij op vrijdag met een glimlach en een zon.
- het strand deed hetzelfde door exclusief te zijn.
- rust daalde over mij heen, bij elke wandeling.
But most of all:
- Lovely Lily, die nu naast mij ligt te snurken.
Want, zoals de hondenfee het onlangs zei: 'The best things in life.... aren't things'.
Vergeet dus nooit meer:
Don't take yourself too serious!
(Tenzij het over kinderen of dieren gaat.)
En als het effe kan: wandel de babbel :-)
Cheers,
C.
woensdag 6 november 2013
k*t /k*k / f*ck /sh*t
Juist, zo'n blog gaat het worden, dus pick your choice.
'Woroem, Caroline, iseriet, ofwa?'
'Ja, erisiet: Tegenwerkers, tegenwerkers, tegenwerkers, overal, wherever you see.'
'Wadisda?'
Awel.
'Nen tegenwerker is een object of een persoon of een situatie, dat uw (mijn dus) leven bemoeilijkt, in superlatieve zin.'
Snappiewappie? Neen?
Ik zal u met plezier overstelpen met voorbeelden der Tegenwerkers.
Zet u efkes neer, pakt u ne koffie, want ge gaat het mogen horen.
De aanval van de Tegenwerkers begon het afgelopen, lange, weekend. Heel geniepig en stil.
Tot uiteindelijk, 6 dagen na datum, vandaag dus, te escaleren tot 'a pain in my precious ass'.
Waardoor ik daarnet mijn klavier bekans tegen de grond heb gegooid.
Iedereen die mij hier aanspreekt, neersabel met een blik 'Cruella de Vil'-waardig.
De Chica daarjuist naar mijn Tegenwerk-geraas-monoloog heeft mogen luisteren. With a smile.
Telefoons nog harder worden dichtgegooid dan anders.
Mijn stiletto-drilpas nu van nog verder al te horen is.
Gezeik van een ander helemaal niet meer wordt aanvaard.
Babbels over koetjes en kalfjes worden afgeketst. Big time.
De Tegenwerkers, tot hiertoe (want ik maak mij geen illusies, it ain't over yet) waren:
- De nieuwe nationale sport: rij met je auto alsof het een fiets is. *koop dan een fiets, fokkers.*
- De meubelwinkel die online pretendeerde: 'wij zijn ook geopend op feestdagen, kom gerust een kijkje nemen' en 01/11 dicht bleek te zijn. *sinds wanneer is 1/11 geen feestdag meer, en waarom hebben we eigenlijk ne fokking site, als hij toch niet up to date is?*
- Het systeem dat mijn harde schijf 'in de cloud' zou back-uppen, zodat ik nooitoftenimmer iets zou kwijt geraken. Na 8u back-up, zat hij aan 9%. *Ik stap sneller naar Compostella, dan dat heel de bazaar in de fokking 'wolk' staat'.*
- De nieuwe nationale sport: ik gebruik geen richtingaanwijzers meer. *want paranormaal zijn we tegenwoordig allemaal*
- De last minute afzegging van een zesmanschap-bijeenkomst. *ditchen is not cool. NOT.*
- Dan maar bij de Prinses gaan hangen, om daar na 2u met een koppijn van jewelste door te gaan. *schoon momentje om Tegen Te Werken, body*
- Een verkoop factuur, die al anderhalve maand over tijd is qua betaling. *ja, het geld groeit bij mij aan de bomen, kom maar eens kijken in de casa*
- Mijn gsm, die ineens elke seconde rinkelt. *ik heb geen tijd om te bellen, lees mijn blogs*
- Op zondag naar de Boomsesteenweg rijden, want: wij zijn 24/7 open. *03/11 hoor niet bij 24/7*
- De nieuwe nationale sport: als het regent rijden we nog maar 20 p/u. *die 5 andere vitessen staan er voor de show, natuurlijk*
- Een mail naar uw boekhouder sturen, een week geleden, en het antwoord laat nog steeds op zich wachten. *oh, oh, oh, oh, wat zijn we toch allemaal druk en belangrijk*
- Een mail naar een assistent sturen om iets te verkrijgen, en ook hier laat het antwoord nog steeds op zich wachten. *oh, oh, oh, oh, maar als er moet betaald worden, kunnen we wel snel zijn hoor.*
- Een mail sturen naar een klant, en ook hier blijft het antwoord uit. *maar als er iets moet gedaan worden, kennen ze 'asap' plots wel.*
- Op maandag beginnen detoxen, met de intentie om door te gaan voor de volgende 28 dagen. *die sugar-kick doorsta je niet voor niets*
- Op maandagavond in een afkick van jewelste, gelijk een halve zottin groenten staan snijden en quinoa staan koken voor gans de week. *planning is everything beebie*
- Op dinsdag te horen krijgen dat het geapprecieerd zou worden dat je mee gaat dineren 's avonds, met je baas. *Niks voor mij. Ik doe niet mee aan 'belangrijk zijn, en dineren, en meetings, en lunchbesprekingen en conference calls, en deals, en recepties en netwerken. NIET.*
- Hierdoor moest ik mijn les met de hondentovenares missen. *Ja, ik ben liever met mijn hond bezig, dan dat ik zit te 'smoochen' en 'billeke reus' te doen in een antwerps restaurant*
- Hierdoor moest ik mijn detox annuleren. *1.5 dag aan koppijn en chagrijn voor niks*
- Hierdoor bevond ik mij in één van de betere etablissementen vol getestosteroneerde wezens, gisterenavond. *working my ass off*
- Hierdoor moet ik de les bij de hondenfee vanavond inhalen, waardoor ik mijn 1e les avondschool mis. *alles voor de hond*
- Hierdoor ben ik vandaag hondsmoe. *ah, ja, ik was om 23u nog altijd aan het entertainen. Long after my normal working hours*
- En die gesneden groenten, zijn er aan voor de moeite. *mijn planning is dus down the drain.*
- De nieuwe nationale sport: een bocht met de auto nemen, doen we stapvoets. *ga dan te voet, hé*
- U voor 5 minuten parkeren en een boete krijgen. *echt, mannen, het regent.... Geen pv'kes te typen ofwa?'*
- Een aft in mijn mond, die niet weggaat. *wadadenagedagt*
- Een belastingbrief krijgen voor uw vennootschap. *modderfokkers van kaviaarsossen, waarom werkt een mens eigenlijk nog?*
- De nieuwe nationale sport: als u een oude auto hebt, met een oude nummerplaat en u bent een oude mens, rij dan liefst zoveel mogelijk voor een zilvergrijze, kleine bolide. *ik dus*
- Dit lezen. Japland: go fok yourself. *Sea Sheperd kan mijn maandelijks donatie goed gebruiken*
- De nieuwe nationale sport: plak altijd in het gat van een zilvergrijze Mini met een blondine van den Aldi achter het stuur, als u een 'm'as-tu vu' auto hebt. *ik rij zo traag, omdat de Tegenwerker voor mij zo traag rijdt, gezien de andere nieuwe nationale sporten, zedemee?. En als ge ni mee zijt, zal ik eens op mijn rem gaan staan, zodat ge wel mee zijt EN mij nen nieuwe bumper kunt kopen. CAPICE???*
Volgens mij heb ik klaar en duidelijk uitgelegd wat een Tegenwerker is.
Moest u mij, al briesend, ergens kruisen: gewoon negeren. Of luisteren. Zoals de Chica. With a smile.
Ik trek dus dit weekend naar de zee met 1 van de weinige niet-Tegenwerkers in mijn leven: Darling Lily.
In de hoop dat tegen dat ik terug het binnenland inrijd, het Universum een ander aan het ambeteren is.
Cheers,
C.
'Woroem, Caroline, iseriet, ofwa?'
'Ja, erisiet: Tegenwerkers, tegenwerkers, tegenwerkers, overal, wherever you see.'
'Wadisda?'
Awel.
'Nen tegenwerker is een object of een persoon of een situatie, dat uw (mijn dus) leven bemoeilijkt, in superlatieve zin.'
Snappiewappie? Neen?
Ik zal u met plezier overstelpen met voorbeelden der Tegenwerkers.
Zet u efkes neer, pakt u ne koffie, want ge gaat het mogen horen.
De aanval van de Tegenwerkers begon het afgelopen, lange, weekend. Heel geniepig en stil.
Tot uiteindelijk, 6 dagen na datum, vandaag dus, te escaleren tot 'a pain in my precious ass'.
Waardoor ik daarnet mijn klavier bekans tegen de grond heb gegooid.
Iedereen die mij hier aanspreekt, neersabel met een blik 'Cruella de Vil'-waardig.
De Chica daarjuist naar mijn Tegenwerk-geraas-monoloog heeft mogen luisteren. With a smile.
Telefoons nog harder worden dichtgegooid dan anders.
Mijn stiletto-drilpas nu van nog verder al te horen is.
Gezeik van een ander helemaal niet meer wordt aanvaard.
Babbels over koetjes en kalfjes worden afgeketst. Big time.
De Tegenwerkers, tot hiertoe (want ik maak mij geen illusies, it ain't over yet) waren:
- De nieuwe nationale sport: rij met je auto alsof het een fiets is. *koop dan een fiets, fokkers.*
- De meubelwinkel die online pretendeerde: 'wij zijn ook geopend op feestdagen, kom gerust een kijkje nemen' en 01/11 dicht bleek te zijn. *sinds wanneer is 1/11 geen feestdag meer, en waarom hebben we eigenlijk ne fokking site, als hij toch niet up to date is?*
- Het systeem dat mijn harde schijf 'in de cloud' zou back-uppen, zodat ik nooitoftenimmer iets zou kwijt geraken. Na 8u back-up, zat hij aan 9%. *Ik stap sneller naar Compostella, dan dat heel de bazaar in de fokking 'wolk' staat'.*
- De nieuwe nationale sport: ik gebruik geen richtingaanwijzers meer. *want paranormaal zijn we tegenwoordig allemaal*
- De last minute afzegging van een zesmanschap-bijeenkomst. *ditchen is not cool. NOT.*
- Dan maar bij de Prinses gaan hangen, om daar na 2u met een koppijn van jewelste door te gaan. *schoon momentje om Tegen Te Werken, body*
- Een verkoop factuur, die al anderhalve maand over tijd is qua betaling. *ja, het geld groeit bij mij aan de bomen, kom maar eens kijken in de casa*
- Mijn gsm, die ineens elke seconde rinkelt. *ik heb geen tijd om te bellen, lees mijn blogs*
- Op zondag naar de Boomsesteenweg rijden, want: wij zijn 24/7 open. *03/11 hoor niet bij 24/7*
- De nieuwe nationale sport: als het regent rijden we nog maar 20 p/u. *die 5 andere vitessen staan er voor de show, natuurlijk*
- Een mail naar uw boekhouder sturen, een week geleden, en het antwoord laat nog steeds op zich wachten. *oh, oh, oh, oh, wat zijn we toch allemaal druk en belangrijk*
- Een mail naar een assistent sturen om iets te verkrijgen, en ook hier laat het antwoord nog steeds op zich wachten. *oh, oh, oh, oh, maar als er moet betaald worden, kunnen we wel snel zijn hoor.*
- Een mail sturen naar een klant, en ook hier blijft het antwoord uit. *maar als er iets moet gedaan worden, kennen ze 'asap' plots wel.*
- Op maandag beginnen detoxen, met de intentie om door te gaan voor de volgende 28 dagen. *die sugar-kick doorsta je niet voor niets*
- Op maandagavond in een afkick van jewelste, gelijk een halve zottin groenten staan snijden en quinoa staan koken voor gans de week. *planning is everything beebie*
- Op dinsdag te horen krijgen dat het geapprecieerd zou worden dat je mee gaat dineren 's avonds, met je baas. *Niks voor mij. Ik doe niet mee aan 'belangrijk zijn, en dineren, en meetings, en lunchbesprekingen en conference calls, en deals, en recepties en netwerken. NIET.*
- Hierdoor moest ik mijn les met de hondentovenares missen. *Ja, ik ben liever met mijn hond bezig, dan dat ik zit te 'smoochen' en 'billeke reus' te doen in een antwerps restaurant*
- Hierdoor moest ik mijn detox annuleren. *1.5 dag aan koppijn en chagrijn voor niks*
- Hierdoor bevond ik mij in één van de betere etablissementen vol getestosteroneerde wezens, gisterenavond. *working my ass off*
- Hierdoor moet ik de les bij de hondenfee vanavond inhalen, waardoor ik mijn 1e les avondschool mis. *alles voor de hond*
- Hierdoor ben ik vandaag hondsmoe. *ah, ja, ik was om 23u nog altijd aan het entertainen. Long after my normal working hours*
- En die gesneden groenten, zijn er aan voor de moeite. *mijn planning is dus down the drain.*
- De nieuwe nationale sport: een bocht met de auto nemen, doen we stapvoets. *ga dan te voet, hé*
- U voor 5 minuten parkeren en een boete krijgen. *echt, mannen, het regent.... Geen pv'kes te typen ofwa?'*
- Een aft in mijn mond, die niet weggaat. *wadadenagedagt*
- Een belastingbrief krijgen voor uw vennootschap. *modderfokkers van kaviaarsossen, waarom werkt een mens eigenlijk nog?*
- De nieuwe nationale sport: als u een oude auto hebt, met een oude nummerplaat en u bent een oude mens, rij dan liefst zoveel mogelijk voor een zilvergrijze, kleine bolide. *ik dus*
- Dit lezen. Japland: go fok yourself. *Sea Sheperd kan mijn maandelijks donatie goed gebruiken*
- De nieuwe nationale sport: plak altijd in het gat van een zilvergrijze Mini met een blondine van den Aldi achter het stuur, als u een 'm'as-tu vu' auto hebt. *ik rij zo traag, omdat de Tegenwerker voor mij zo traag rijdt, gezien de andere nieuwe nationale sporten, zedemee?. En als ge ni mee zijt, zal ik eens op mijn rem gaan staan, zodat ge wel mee zijt EN mij nen nieuwe bumper kunt kopen. CAPICE???*
Volgens mij heb ik klaar en duidelijk uitgelegd wat een Tegenwerker is.
Moest u mij, al briesend, ergens kruisen: gewoon negeren. Of luisteren. Zoals de Chica. With a smile.
Ik trek dus dit weekend naar de zee met 1 van de weinige niet-Tegenwerkers in mijn leven: Darling Lily.
In de hoop dat tegen dat ik terug het binnenland inrijd, het Universum een ander aan het ambeteren is.
Cheers,
C.
Abonneren op:
Posts (Atom)