maandag 30 september 2013

One


Toch wel!
Al 1 jaar val ik jullie lastig met mijn hersenspinsels.
Als een echte zou ik nu met cijfers moeten gooien, over hoeveel 'views' en 'clicks' en andere bazaar.
We're not doing that.
Ik ben meer dan content met mijn lezers, laten we daarop houden.
En ik beloof: jullie krijgen meer van mijn gezever, ik vind het namelijk KEIleuk zo 'bloggen'.
Met nog steeds als hoofdmotto:
Don't take yourself too serious!*

Cheers,
C.

(*tenzij het over dieren en kinderen gaat: dan kunt ge niet serious genoeg zijn!)

woensdag 25 september 2013

'Nee oh nee, blauwe nacré'

Ha, jullie dachten: yes, we zijn ervan af.
Fooled you.
Vorige week heb ik het gewoon te druk gehad:
De top 2000 van Joe FM
1e schooldag van Lily
Niks doen
Werkgedoe
Ah, ja, en verhuizen, dat heeft ook een beetje van mijn tijd in beslag genomen.
Negeerbaar eigenlijk.
Daar gaan we het vandaag dan ook niet over hebben.

Voor de verandering, schrijf ik nog eens over Faux Fashion Facts.
Te beginnen met de doorn in mijn oog, tegenwoordig: blauwe nacré.
Nacré tout court eigenlijk.
Ben ik u kwijt?
U weet niet wat blauwe nacré is?
Kijk even naar de gemiddelde Dallas-foto, focus op de oogleden en u weet waar ik het over heb.
Deze foto komt uit een catalogus van de jaren 70, for crying out loud!




Welke mens is beginnen rondbazuinen, dat oogschaduw tot aan uw haarlijn, anno 2013 KEIhip is?
Blauwe oogschaduw an sich is al moeilijk.
Laat staan als je er nog eens een 'parelmoeren' fondke overgooit.
Het moet wel ergens hebben gestaan, ik gok de Flair, die lopen namelijk altijd achter de feiten aan.
Ik word er alleszinds veel te veel naar mijn goesting mee geconfronteerd.
Onlangs zag ik iemand:
Blauwe nacré op de ogen, roze nacré op de wangen, oranje nacré op de nagels, en nacré op de lippen.
Als er niet Alessandra Ambrosio op uw paspoort staat, geraak je er niet mee weg.
Ik herhaal: niet.
Ik herhaal: nooit.
Nu hebben jullie natuurlijk het recht om te zeggen: 'Sinds wanneer wetegijetbeterdandefleir?'
Euhm, effe kijken, naar de class ladies du jour, als daar zijn:
Jen, Vic, Miranda, Olivia, Emma: geen nacré, nul part.
Dit weekend, op de Emmy's: geen parelmoer te bespeuren.
Fashionweek New York een paar weken geleden: nergens een glitterke gezien, zenne.
Just to say.

Ben ik daarom altijd het toppunt van stijl?
Niejeniejenieje.
Dit weekend zag u mij in hoodie, met klak, en vuile broek, ongeschminkt, en op sletsen.
Ik vertoonde mij zo in fastfoodrestaurants, voor vegi eten.
Mijn haar ziet er niet uit tegenwoordig en mijn gelnagels zijn er af.
Gruwelijk.
Maaaarrrrrrr, toch nog liever dat, dan al die spuuglelijke handen, die ik tegenwoordig zie.
Want, for the record, enkel Adèle geraakt weg met een nagel die én puntig, én lang én gekleurd is.
Soit, om maar te zeggen: ik kan er behoorlijk marginaal bijlopen.

Maar geef mij een 'gelegenheid', en ik ben best dressed.
Niet omdat ik zo geboren ben.
Neen, ik ken mijn tekortkomingen.
Ik weet dat maat 36, benen van 2 meter en een platte buik, niet tot mijn persona behoren.
Stijlgevoel heb ik ook niet in mijn genen ingebakken zitten.
Vandaar dat ik mij omring met mensen, die er wel verstand van hebben.
'Vulgair' en 'ik' zullen dus nooit in dezelfde zin gebruikt worden.
Misschien een ideeke om in de Flair te gooien.

'Ja, maar, gij loopt toch ook altijd vol glitters, Miss Wijsneus?'
Wel, 'altijd' is er vlotjes over.
En 'vol' al helemaal.
Maar als ik ze draag is het 'in evenwicht'.
U begrijpt mij niet?
Ik zal mijn 'BFF to be' even citeren:
'Meer, meer, meer, meer, en meer en voor ge het weet ziet ge er uit als een travestiet.'
Ik vertaal:
'En décolleté, en nepjuwelen, en fuschia, en lange french manicure , en korte rok en glitters en blauwe nacré-oogschaduw is te veel, en voor ge het weet ziet ge er uit als een goedkope dragqueen.'
Zij we mee?

Vanaf nu roepen we met z'n allen: 'nee, nee, aan blauwe nacré doen wij niet mee!'
En als heel uw make-up terug in orde is, gaan we naar de lessen voor gevorderden:
Ton sur ton: STOP DAARMEE.
Sjakossen afstemmen op schoenen: STOP DAARMEE.
Kim Kardashian als voorbeeld: STOP DAARMEE.
Schoenen in lakleer met houten hak: STOP DAARMEE.
Nepjuwelen: STOP DAARMEE.
Fake vanalles: STOP DAARMEE.
Stiletto platform shoes: STOP DAARMEE.
En om in herhaling te vallen:
Blauwe nacré: STOP DAARMEE.

Cheers,
C.

woensdag 11 september 2013

Paris, je t'aime.

Ik ging dit weekend naar Parijs.
Op visite.
Naar R en S.
Het allerallerallerallerallerleukste homo-koppel dat ik ken.
Met R heb ik nog gestudeerd, alé ja, of dat nu echt onder die noemer viel, laat ik in het midden.
Weliswaar een paar geweldige vriendschappen aan over gehouden.

R volgde zijn 'amour' S, 7 jaar geleden naar de stad van de liefde.
En ik volg, 1 keer per jaar ongeveer, hen naar daar.
Omdat het daar zo leuk is.
Omdat ze zo vreselijk gastvrij zijn.
Omdat ik daar helemaal mezelf mag en kan zijn.
Omdat 'le beau temps' door hen is uitgevonden.
Geen stress, geen gedoe, geen gemekker.
Als God in Frankrijk, naturellement.

Wat we niet deden:
- 3 uur aanschuiven om de Eiffeltoren te bezoeken
- de trappen naar de Sacre-Coeur opklimmen, samen met 50 000 anderen
- 1 uur aanschuiven om Notre Dame te bezoeken
- omringd door 1500 toeristen naar de Mona Lisa staan staren
- geperst tussen 5000 mensen over de Champs-Elysées wandelen
- op een boot met 300 vakantiegangers de Seine afvaren
- 2 uur aanschuiven om Centre Pompidou te bezichtigen

Wat we wel deden:
- uitslapen, zo goed. Mon Dieu!
- lekker eten
- terrasjes
- slenteren door de Marais
- wandelen, door een prachtig park
- wandelen, langs de nieuwe Seine: wat een geweldig initatief
- Metro rijden
- Starbucks drinken, quand-même
- Cabaret zien: fantastic!
- poging ondernemen om mijn been tot tegen mijn oor te krijgen, zoals die danseressen.
- concluderen dat dit een onmogelijke onderneming is
- fietsen door heel de stad, comme un vrai
- babbelen, veel babbelen
- genieten, veel genieten
- lachen, heel veel lachen

Wat ik ook nog deed:
- aan een ge-wel-dig boek beginnen, en het uitlezen, in sneltempo.
- mijn hoofd leegmaken
- blij zijn met al de bio en vegi-initiatieven, die ik zag. Too be continued.
- ongegeneerd naar mijn Ipod luisteren, want ik had de tijd
- babbelen met een wildvreeemde op de Thalys
- Parler français comme une vache espagnole.
- dankbaar zijn, oprecht dankbaar zijn voor zulke topvrienden
- al mijn muntgeld geven aan een bedelaar met een hond. En mijn hart brak, weeral. Et alors?

Wat ik weer besefte:
- je bent een dikke, dikke, dikke gelukzak, Caroline

En nu in rechte lijn naar 'the big move'...

Cheers,
C.

dinsdag 3 september 2013

Van 'echt' naar 'den Aldi'.

'Het is gebeurd', zou Erik Van Looy zeggen.
La casa es mia.
Alé, de bank heeft ook nog ietske in de pap te brokken natuurlijk.
Als ik mijn schulden niet tijdig afbetaal is het 'casa finito' en verkopen ze de boel vanonder mijn gat.
Maar bon, tot nader orde ben ik de eigenares van een écht huis.
Dit heeft gevolgen, 'wahaddenagedagt'.
Ten eerste, u ziet mij dezer dagen niet zonder mijn blauwe kaft en oranje schriftje rondlopen.
Gevuld met excells, berekeningen, offertes, facturen, documenten, bewijzen en andere bazaar.
Allemaal over, van en met betrekking tot het huis.
Door deze accessoires waan ik mij voorzitter van de raad van bestuur van de Coca Cola.
Zeer belangrijk dus.
Hyper-georganiseerd noemen ze dat.
U mag gerust neurotisch zeggen.
De Bob de Bouwers, die mijn huis opfraaien, zullen dat volmondig beamen.

Ten tweede, is deze aankoop, gedeeltelijk toch, de oorzaak van mijn huidige 'foute Marina-look'.
Het geld is op, op, alles is op!
Gelukkig beperkt de presentie zich enkel tot mijn kapsel, en (nog) niet mijn kledij.
Wat natuurlijk nog altijd kan komen, gezien de 'schulden bij de bank' situatie.
'Van Gucci naar Pimpkie', het zal ne schone blog worden.

Maar alé, de haartooi dus.
Nu, u moet weten, ik ben nooit echt ruimschoots bedeeld geweest op 'haar-niveau'.
God heeft gedacht: 'Ik maak van dat kind iets, maar niet alles'.
Zoals in Blake Lively alles, hé. Niet dus.
Die lag duidelijk in een serieus hogere, goddelijke schuif, maar kom.
Een 'jeugdig gezicht' kreeg ik wel van hem.
Onlangs schatte iemand mij 7 jaar jonger dan ik in feite ben.
En neen, die iemand moest niets krijgen van mij.
Had ook een normaal IQ en wou mij niet binnen doen.
Botox heb ik de komende jaren dus nog niet nodig.
Een hairextensionneke, daarentegen. Don't get me started on it.
Want qua hoeveelheid 'dos' heeft God toch efkes de ceintuur dicht getrokken.

Weliswaar kreeg ik van hem een prachtig blonde, echte, natuurlijke haarkleur.
Menig jaloerse blikken en complimenten mocht ik in mijn leven hierover al ontvangen.
Blondes do have more fun, enzo, you know the drill.
Tot daar bepaalde leeftijden werden bereikt.
En ik de natuur een handje moest helpen om mijn 'fungehalte' te behouden.
En ik plotsklaps besefte dat de natuur op pré-pensioen was.
Ons Vicky had haar handen vol met mij.
Balayagen gelijk zot, deed ze.
Met een prachtig resultaat als gevolg.
Voor 2 weken weliswaar, en dan telkens: een vieze, vuile Marina-uitgroei.
Want 'stoppen met groeien' is een brug te ver voor de natuur 'op rust'.
Mensen geloofden mijn 'natuurlijke kleur' niet meer.
En ik werd gedegradeerd tot nep-blond, tot 'fake'.
My. Worst. Nightmare.

Dus ik zei 3 maanden geleden tegen Vicky, KEIstoer:
'Weetewa, ik ga alles laten uitgroeien en dan zal ik wel zien wat we ermee doen.'
Fout. Fout. Fout.
Had ik maar geweten, welke gruwelijke gevolgen aan deze beslissing zouden vasthangen.
Moest u mij dezer dagen tegen het lijf botsen, probeer u dan wat in te houden, bitte schön.
Waar ik vroeger hoogblond door het leven huppelde ben ik nu veranderd in iets ja, sorry, flets.
Mijn kapsel is kleurloos, volumeloos, coupeloos, hiploos.
Horror.

God had er plezier in, en dacht daarbij: 'Ik laat het kind heel goed, maar heel woelig slapen.'
Als ik 's morgens dan ook opsta, staat, het weinige haar dat ik bezit, naar alle kanten.
Geef mij de avond daarvoor een brushing van 3u: een normale nachtrust chez moi, wist alle bewijzen.
Knip mij een 'frou', wat ik al 7 keer heb geprobeerd, next day: Marina-kuif gone bad.
Leg er een krulleke in, na 2u: uitgezakte permanent.

En plus, dacht God ook: 'We geven het kind geen, maar dan ook geen skills mee om de haarmiserie, door middel van hulp-devices op te lossen.'
Haardroger, krultang, gels, serums, Babyliss, lak, noem al op: u vindt ze allemaal bij mij.
Ik zou zo mijn eigen Client kunnen beginnen.
En daar stopt het dan ook ineens.
Wat ik ook doe, het tegenovergestelde effect wordt bereikt.

Kwestie van de kapsel-afdeling ten volle te benutte, dacht God ten slotte:
'Ik geef het kind heel veel vriendinnen met weelderige bossen haar.'
Bruin, koper, natuurlijke krullen, volume: my girlfriends have it all.
Ik word omringd met vrouwen, die haarstructuren hebben, waar ik een moord voor zou doen.
Dit laatste is jammer genoeg geen optie meer. Moest u nog niet mee zijn:
gevangenis, schulden, bank, verkoop, Pimpkie.

Tegenwoordig ben ik dus een Marina.
Een Marina van den Aldi dan nog wel, want ik heb geen Buffalo's.
Bij de 'Johny-gang' kan ik dus ook niet terecht.
Gelukkig heb ik een huis.
Om mij en mijn kapsel in te verschuilen.

Cheers,
C.