woensdag 11 september 2013

Paris, je t'aime.

Ik ging dit weekend naar Parijs.
Op visite.
Naar R en S.
Het allerallerallerallerallerleukste homo-koppel dat ik ken.
Met R heb ik nog gestudeerd, alé ja, of dat nu echt onder die noemer viel, laat ik in het midden.
Weliswaar een paar geweldige vriendschappen aan over gehouden.

R volgde zijn 'amour' S, 7 jaar geleden naar de stad van de liefde.
En ik volg, 1 keer per jaar ongeveer, hen naar daar.
Omdat het daar zo leuk is.
Omdat ze zo vreselijk gastvrij zijn.
Omdat ik daar helemaal mezelf mag en kan zijn.
Omdat 'le beau temps' door hen is uitgevonden.
Geen stress, geen gedoe, geen gemekker.
Als God in Frankrijk, naturellement.

Wat we niet deden:
- 3 uur aanschuiven om de Eiffeltoren te bezoeken
- de trappen naar de Sacre-Coeur opklimmen, samen met 50 000 anderen
- 1 uur aanschuiven om Notre Dame te bezoeken
- omringd door 1500 toeristen naar de Mona Lisa staan staren
- geperst tussen 5000 mensen over de Champs-Elysées wandelen
- op een boot met 300 vakantiegangers de Seine afvaren
- 2 uur aanschuiven om Centre Pompidou te bezichtigen

Wat we wel deden:
- uitslapen, zo goed. Mon Dieu!
- lekker eten
- terrasjes
- slenteren door de Marais
- wandelen, door een prachtig park
- wandelen, langs de nieuwe Seine: wat een geweldig initatief
- Metro rijden
- Starbucks drinken, quand-même
- Cabaret zien: fantastic!
- poging ondernemen om mijn been tot tegen mijn oor te krijgen, zoals die danseressen.
- concluderen dat dit een onmogelijke onderneming is
- fietsen door heel de stad, comme un vrai
- babbelen, veel babbelen
- genieten, veel genieten
- lachen, heel veel lachen

Wat ik ook nog deed:
- aan een ge-wel-dig boek beginnen, en het uitlezen, in sneltempo.
- mijn hoofd leegmaken
- blij zijn met al de bio en vegi-initiatieven, die ik zag. Too be continued.
- ongegeneerd naar mijn Ipod luisteren, want ik had de tijd
- babbelen met een wildvreeemde op de Thalys
- Parler français comme une vache espagnole.
- dankbaar zijn, oprecht dankbaar zijn voor zulke topvrienden
- al mijn muntgeld geven aan een bedelaar met een hond. En mijn hart brak, weeral. Et alors?

Wat ik weer besefte:
- je bent een dikke, dikke, dikke gelukzak, Caroline

En nu in rechte lijn naar 'the big move'...

Cheers,
C.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten