woensdag 21 mei 2014

Lelijk Groen.

Zondag is het zover, hé mensen.
De Moeder der Verkiezingen.
Ge kunt geen tv opzetten, geen gazet openen, geen voet buiten zetten of ze gooien ermee naar uw kop.
Trouwens, beste politiekers, die belachelijke blaadjes in mijn bus: papierverspilling, hé.
Die spuuglelijke reclame bestaat enkel en alleen nog om de 'busmilitanten' bezig te houden, me dunkt.
Ook die vorte panelen in de mensen hun voortuin zijn van een mottigheid eerste klas.
Ik snap niet dat er 1 persoon zich laat beïnvloeden door die bazaar.
In mijn ogen telt enkel het programma.
Niet uw kop, niet uw loze beloftes, niet uw gadgets, niet uw achternaam.
Waar sta jij voor en hoeveel leugens verkoop je.

Dus ben ik mij eens gaan verdiepen in een paar programma's.
Wat verkondigen ze eigenlijk.
En, hoe realistisch is dat, allemaal.
Want blijkbaar geloven er nog velen dat alles gratis en voor niks te verkrijgen valt.
De regel is namelijk: somebody has to pay the bill. Altijd.
Meer zelfs, die 'iemand', dat ben ik.
Moi, de alleenstaande, single, kinderloze, als bediende werkende vrouw.
Volgens de huidige regering ben ik namelijk een persoon met een 'vermogen'.
En die luxebeesten zijn aangeduid om de rekening te betalen.
In verhouding spijs ik de belastingskassa het meest.
Gelukkig is daar sinds kort de casa, kwestie om vanaf nu wat vermindering te krijgen.
Alleen ben ik daar wel een lening voor aan het afbetalen, maar kom dat is een detail waarschijnlijk.

Elke zieke, gehandicapte, gepensioneerde, alleenstaande moeder, dakloze, 4de wereldmens, 3de wereldmens, werkloze, illegaal, allochtoon, expat, autochtoon, schoolverlater, leefloner, OCMW-er, noem al op, wordt hier geholpen.
Maar ik, die het minst op de maatschappij leun, en ook solo slim speelt, nope, die heeft 'kapitaal'.
Handje open en dokken maar. Dàt is mijn taak.
Tot daaraan toe, zeg ik dan.
Ik zal namelijk zelf mijn verantwoordelijkheid wel nemen.
Niemand hoeft mij verplicht te helpen. En al zeker geen overheid.
Genoeg voorbeelden in mijn omgeving die het alleen hebben gedaan.
For the record: dat gaat dus ook, hoor.
Ik zat nog op school toen ik elk weekend al werkte.
En dat is sindsdien nooit gestopt.
Mag iemand mij komen uitleggen waarom een schoolverlater na 8 maanden stempelgeld nodig heeft.
Maar opnieuw, tot daaraan toe.
Sukkelaars help ik met veel plezier, trouwens. Laat dat duidelijk zijn.
Nog steeds geef ik maandelijks aan goede doelen.
Zelfs met een lening. Sjeut dus de fok op, bende linksroepers.
Trouwens, lees 1984 efkes, als je denkt dat het communisme zoveel beter is.
Ge moogt het hebben, denk ik dan.

Waar ik mij dan wel oprecht zorgen om maak, is die ronde bol waar wij met z'n allen shit op achterlaten.
Mijn dierenhart is verontrust.
Nog geen 2 maanden geleden is er een gruwelijk klimaatrapport verschenen.
Maar geen enkele beleidsman die er naar kraait.
Zijn we nu nog niet mee dat als de planeet 'stop' zegt, er helemaal geen politiek meer is?
Dat als iedereen elke dag biefstuk wilt blijven eten, de boel gaat ontploffen.
Alleman kwaakt maar over sociaal hier en solidariteit daar.
Maar geen ene die aan sensibilisering doet.
Niemand vertelt hoe we iedereen gezond kunnen houden.
Minder vlees eten, misschien? Minder pillen, watenkte? Meer bio? Meer gezond?



En dan, mijn achillespees:
Dierenwelzijn? Pardon? Iemand?
Milieu? Alé, daar gaan we ons toch niet mee bezig houden, zeker?
Niets. Nada. Nothing.
Echt, ik word daar zo, zo, zo, kwaad van.
En kom niet af met Groen, hé.
Ik heb hun programma gelezen, 300 blz, waar er amper 3 over dierenwelzijn gaan.
3 op 300.
Dan ben je gebuisd, hé, over heel de lijn.

En plus zie je dan Wouter van Besien als een volleerde pannenkoek in Jambers in de politiek.
De plastieke petflessen op tafel en de ongeschoren 'willen-maar-niet-kunnen-hipster-look'.
Verkondigend: wij staan voor nieuwe energie en een sociale maatschappij.
Dan denk ik: dat heeft niets met de kleur Groen te maken, gast.
Dat is Rood, bloedRood.

Mensen als ik zouden op jou kunnen stemmen, beste Wouter.
Als je tenminste mee zou zijn in een eerlijk en zuiver eco-verhaal.
En als je zou opkomen voor waar jouw partij zou voor moeten staan.
Moeder Aarde met zijn fauna, flora en dierenweelde.
Zonnepanelen en windmolens maken de essentie niet, man.
Een druppel op een hete plaat zijn dat.
DIEREN daar moet jij het over hebben, Wouter.
WELZIJN dat moet jouw woord zijn, Wouter.
ECO en BIO moet jij uitstralen, Wouter.
En dat doe je niet door met een zelfgebreide trui en uitgebluste uitstraling op tv te komen.
Schamelijk voor een milieubewuste partij.
Een lelijk Groen is dat.

Bon en als je nu dan toch aan het lezen bent, doe dan ook even Animal Farm open.
Die George Orwell wist het toen al.
Net zoals ik nu al weet, dat er zondag veel verliezers zullen zijn:
All of us. Alleen zullen we het niet eens beseffen.



Cheers,
C.

maandag 12 mei 2014

Disordered.

Ontregeld.
Ja, dat krijg je dan, hé.
Met zo'n week waar er een verlofdag op donderdag valt, et voila, de boel is hier om zeep.
Mijn structuur klopt niet meer.
U weet ondertussen toch wel dat ik een halve dwangneuroot ben, me dunkt.
En, neem het van mij aan: het gaat er binnenkort niet op beteren.
Daarover een volgende keer meer.
Dan gaan we nog eens serieus 'klappen'.
Maar dat staat niet vandaag op de planning.

En ja, ik weet dat die 1ste mei al lang gepasseerd is.
Zo blijkt maar hoe 'grellig' hard ik moest herstellen van mijn structuurbreuk.
Ik laat gemakkelijkshavle even achterwege, dat mijn leven ondertussen ook rare bochten vormt.
Waardoor vorige week totaal dooreengeklutst is gepasseerd.
Maar kom, daar hadden we het niet over, hé.
We gingen het gezellig houden.

Trouwens, wat was er zo speciaal aan afgelopen maandag?
Heb ik weer iets gemist?
Ben ik vernoemd op het nieuws ofzo?
Zijn ze mij op het spoor, zonder dat ik het weet?
Liggen de paparazi hier voor de casa te wachten tot Lily en ik, charming as ever, buiten stappen?
Wie-o-wie heeft deze blog 'gelekt'?
Op 5 mei vertoont mijn bloggrafiek namelijk een stijging, alsof ik op de cover van de TvStory stond.
Nu weet ik dat jullie talrijker en talrijker ten leestoneel verschijnen, maar met zoveel, amaikes.
Het ego heeft haar shot sterallures weer gehad.
Natuurlijk kan het ook zijn, dat Het Mamaatje iemand in Hong Kong heeft betaald.
Zoals met Natalia in den tijd.
Soit, zij die op mijn vragen kunnen antwoorden: shoot.

Anyway, ik heb weer een paar sweet days in mijn memory-book mogen plakken.
Met daarin een nieuwe kalverliefde.
Jawel, stop de persen, aandacht, aandacht: het is (weer) zover.
Mijn toekomstige echtgenoot is gespot.
Vermits hij ineens, plotsklap, alookes, het in zijn hoofd heeft gehaald om zich te verloven.
Juist ja, als in: tot de dood ons scheidt. 'What else?', m'n gat ja.
Hoogverraad, noem ik dat.
En op de koop toe, bleek dat hij en zij nog steeds samenhokken en in elkaars ogen staren.
Dubbel hoogverraad, noemen ze dat.
Bovendien, gaan deze 2 aan kinderen beginnen. KINDEREN!
Daar hebben ze zelfs geen woord voor.
Actie hier dus: een nieuwe man vinden, letterlijk, want figuurlijk vind ik een Nieuwe Man maar niets.
Om mijn gebroken hart te lijmen.
Hij bracht soelaas.
Beste. Concert. Evaaaaaaa.


Natuurlijk moesten de hoogintelectuelen van de Standaard en de Morgen zich weer laten kennen door de man af te breken al was het een prefab gehaktbal van Mora.
Enkel als Jef Neve, Mauro of Triggerfinger een scheet laten, vinden zij dat cultuur hoogwaardig genoeg, we know.
Een man die zijn concert kan laten beginnen met een staande ovatie, is een loser 1e klasse, volgens de Hoge Heerschappen.
Het feit dat hij een show geeft van 2u + in een uitverkocht Sportpaleis en dit wereldwijd herhaalt, elke dag, is natuurlijk dé eigenschap van een prutser.
Ja zeker, Oh Heilige Graal Journalistenfokkers.
In smoking van Tom Ford zingt, dans, muciseert, grapt, en entertaint hij als geen ander.
Ik zou de voltallige, uitgezakte en shagrollende redactie van beide gazetten dat eens willen zien doen. Al was het maar voor 5 minuten.
Er zou niet veel meer van overschieten. Wat ineens dàt probleem ook van de baan zou helpen.
Over een understatement gesproken.
Anyway.
Dat de man getrouwd is met haar, verloochen ik.
Bunny en ik keken ernaar en vielen allebei (bijna toch) in katzwijm.

Wat gebeurde er nog...
Ik zag haar en we taterden en taterden en taterden. Voorsmaak NY: check.
Ik kwam bij het allerallerallerallerallerallerallerleuktse koppel dat ik ken binnen voor een brunch.
En stapte daar 12u later weer buiten. Ik moet er u geen tekeningske bij maken zeker.
Het Mamaatje verjaarde, en dat vierde de voltallige El Familia.
Den Debiel testte zichzelf al even met een kwart triatlon.
Dat deed hij als een beest, wat al veel belooft voor 21 juni.
Het Mamaatje en ik gingen supporteren en deden dat ook als een stel uitgelaten 'beestinnen'.
Ze gaan daar in Luxemburg niet weten wat ze horen.

Ondertussen gesel ik hier een paar katjes.
Maar zoals ik de vorige keer schreef: de timing is perfect.
Daarover de volgende keer meer.

Ik laat u nog even achter met de man die mijn hart stal (voor nu toch).
Want buiten al zijn topkwaliteiten heeft hij HET talent dat een must have is voor een man:
Humor.

Justin Timberlake parodie Beyonce - Vidéo Dailymotion

Ik ga nog even ontregelen en kom volgende week wederom 'geordend' bij u terug.

Cheers,
C.