Een paar weken geleden heb ik jullie geïntroduceerd in mijn jargon.
Ook wel mijn wereldvisie, waar rassen niet gebaseerd worden op kleur, maar op niveau van irritatie.
Qua hoogste schavotje, geef ik er u vandaag 2 nieuwe mee, die wel kunnen tellen.
Te beginnen met de 'Ik-kers'.
Ni mee?
Tes nogtans vree hemakkelik.
Deze groep overconsumeert namelijk het woordje 'ik'.
Altijd. Overal. Ikikikikikikikikikikikikik.
'Ik vind het zus.'
'Ik vind het zo'
'Ja, maar, ik, blablablabla'.
Als je dat type een simpele vraag stelt, als daar is: 'En, oeist?'
Krijg je een monoloog overspoeld met 'ik-ken', waar je na 2 minuten strontmottig van wordt.
Heel af en toe, vragen zij, na hun litanie, ook wel eens: 'En, oeistmedu?'.
Jouw antwoord luidt dan: 'Ja, met mij çava eigenlijk.'
Bam. Voor hen hét teken, om 'oepternief' met 'ik' hier en 'ik' daar rond je oren te kletsen.
'Ewel, datoedegijtogook.' hoor ik u al denken.
Fout.
Het is niet omdat ik een blog schrijf over mijn hersenspinsels, dat ik ganser dagen loop te 'ik-ken'.
Meer zelfs. Ik praat absoluut niet graag over mezelf.
Ten eerste, luisteren is mijn hobby.
Ten tweede, vind ik mijn persoonlijke verhalen nogal saai.
Ten derde, I don't take myself too serious.
Ten vierde, andermans belevenissen zijn vele interessanter.
Ten vijfde, word ik mijn stem nogal snel beu.
Mijn geliefde sport is dan ook, om in conversaties, de bal asap naar het andere kamp terug te sjotten.
Wat bij de meeste mensen in dank wordt aangenomen, want de 'Ik-kers' overbevolken deze planeet.
Mijn échte vrienden kennen mij al.
De Prinses is daar zelfs een krak in.
Als ik na 2 minuten zeg: 'Seg, maar oestmedu?'.
Repliceert zij: 'Oh, maar schatteke, ge zijt er nog lang niet vanaf hoor, gij hebt nog veel te vertellen'.
*Damn, wat ga ik haar missen. Binnekort is het Canada, for good.*
Weinigen echter, hebben mij door, en tateren maar verder over zichzelf, alsof ze 'God's gift itself' zijn.
Numero 2, van meest irritante soorten, komt vaak voor in combinatie met de Ikkers: de Blazers.
Als ik een 8ste hoofdzonde mocht kiezen, pronto aan de top van de lijst: affirmeren.
Ook beter gekend als u belangrijker, rijker, interessanter, slimmer, beroemder, ... voordoen als een ander.
Zij vullen hun zinnen met termen als 'high end', 'exclusive', 'loaded', 'priviliged', 'limited'.
Juist ja, gewoon 'Vloms' zit er dan niet meer in.
Dat heb je natuurlijk met VIP's. Tja.
Mea culpa, verlies ik mij blog-gewijs ook wel eens in Engelse termen, maar als ik 'klap', is het:
'Die mens zwemt in het geld' en niet 'Die mens is loa-ded' (ja, in 2 stukken zeggen, very hip)
Zij gooien ook met cijfers allerhande.
'Dat heeft zoveel gekost'.
'Zoveel waard'
'Dikke bak van zoveel euro'.
Saaaaaaaai. (boring)
Niemand in mijn leven wordt 'opgewaardeerd' (upgrade) op basis van zulke frullen.
Waar jij woont: laat me onverschillig.
Hoeveel jij verdient: Boeit me niet.
De titel op je 'business card': Totaal geen interesse in.
Auto waar je mee rijdt: Ik vind de mijne d'office (for sure) schoner.
Materie in bezit: maakt mij echt geen flap uit. Trouwens, qua schoenen: ik versla u toch.
Nu, die Blazers vergeten een paar essentiële dingen:
Primo: zij, die echt vermogend zijn, pochen daar niet mee. Ah, neen, voor hen is zo'n vorstelijk leven, de normaalste zaak van de wereld, 'common' om het met uw jargon te zeggen.
Zij hoeven dan ook niet op te scheppen.
Laat staan, koketteren met 'hebbedingen'.
Iedereen rond hen, heeft namelijk dezelfde 'train de vie' ('train of life', ter vertaling voor u, Blazer).
Secundo: uw bezit, werk of diploma, maakt uw 'interessantheid' niet.
Oprecht hoop ik dat iedereen rondom mij het goed heeft, geweldig woont en zorgeloos kan leven.
Want, hoe minder sores, hoe meer plaats er wordt vrijgemaakt, om 'terug te geven'.
Bij mij geldt namelijk:
Wat is jouw visie? Wat maakt jou tot wie je bent? Wat kom jij hier brengen? Hoe leef jij? Wat zijn jouw waarden en normen? Hoe kijk jij tegen de dingen aan? Kan jij mij iets leren?
En bovenal:
Hoe grappig ben jij? Hoeveel lachrimpels krijg ik van jou? en Hoe hard kan jij jezelf relativeren?
Stop dan ook, beste Blazers, om zo te staan snoeven tegen mij.
Je zakt alleen maar in mijn achting.
Want ja, jammer, genoeg, trek ik door mijn aura 'luxepoep' zulke schepsels constant aan.
Vroeger, toen ik nog meer 'ice' dan 'queen' was, ging ik ten aanval, op zulke momenten.
Veel munitie had ik meestal niet nodig, want Blazers haal je onderuit met 1 welgemikte opmerking.
Waarom? Omdat die zo nep (fake) zijn als de pest.
Geen ruggengraat, geen zelfvertrouwen.
Anders hoef je niet zo dik te doen.
Wat in je hart, actie en overtuiging zit, dàt maakt jou als mens.
De rest is zever in pakskes (spittle in packages).
Dada (Cheers),
C.
PS: Om u efkes helemaal omver te Blazen: ik vier volgende week met het mamaatje ons 10jarig jubileum 'Christmas Shopping in London'.
Hoor ik u nu nog toeteren?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten