My best wishes to you all!
Ja, ik stuur geen kaarten, dus gebeurt het via deze weg.
En op van die algemene smssen, die naar gans de telefoon worden gestuurd, antwoord ik niet.
Als het niet persoonlijk kan: 'lotedan'.
Bij deze dus.
Bij deze dus.
Et voila, de toon is gezet, het blad voor mijn mond, zal ook dit jaar verre van aanwezig zijn.
Nu, ik voorspel wel een Topjaar.
Althans, als het zich recht evenredig met Oudjaar gaat gedragen: fasten your (alé my) seatbelts.
Heb ik me daar efkes een feestje van jewelste gehad. Aloha.
Mijn hersenpan moet al serieus terug in de tijd gaan om iets gelijkaardigs te herinneren.
We zaten dus hier (en volgend jaar, gaan we daar terug zitten, for sure)
En ik kan over niets, maar dan ook niets klagen. Nu gij.
Er was:
Er was:
fabulous gezelschap, kijkt u zelf maar even
perfecte zaal
plaats genoeg
tafels niet te groot, niet te klein
goede organisatie
voldoende personeel
propere toiletten
propere toiletten
gratis drank, snel te verkrijgen
smakelijk eten
niet te warm, niet te koud
beste zicht op het vuurwerk
genoeg volk, maar ook niet proppievol
maar BOVENAL, een DJ, die meer dan verstand van zaken had.
On-ge-loof-lijk.
Voor middernacht had hij deze, en deze, en deze er al door gedraaid.
Dat waren 'amusekes', bleek achteraf.
De grotere 'plats' kwamen namelijk na 0:00 (waar de bubbels trouwens rijkelijk vloeiden):
Rihanna - Conga (!!!!) - Usher - Avicii - Queen B - Daft Punk - Animals : ik noem maar wat.
Maar dat was niks, maar dan ook NIKS in vergelijking met de 'hoofdvogels'.
ALLE, maar dan ook al-le, al-le, vette, euro-90's-house-beats, heeft hij op ons afgeschoten.
Hierdoor hebben de Prins en ik duidelijk bewezen dat wij die jaren meer dan actief doorbrachten.
To set the record straight: we ruled the nighties.
Elke beat, elke versnelling, elke climax, elk woord, elke maat, elke verandering van toon, elke optimum:
we knew them all.
Dit alles werd gemixt met wat Britney hier en wat Kanye (alokes!!!) daar.
Bij elk nieuw nummer werden wij extatischer, en hysterischer.
We hebben gezongen, gesprongen, gegild, en vooral gedanst alsof ons leven ervan afhing.
En zoals voorspeld, waren de schoenen te pijnlijk.
Dus werden die uitgegooid, en danste ik vlotjes verder op de nylons.
Zo hoort dat bij échte, goeie feestjes.
Sans gêne, want wat een ander denkt, interesseert me niet.
Moest u het zich afvragen:
ik zag er tegen dan al lang niet meer uit, zoals hierboven op de foto.
Oogschaduw in het rond.
Mascara uitgelopen.
Kapsel, ondanks de 63 speldjes, los.
Dress, klaar voor de droogkuis.
Maar oh, oh, oh, wat heb ik mij geamuseerd.
Doe gerust een enquête bij onze mede-feestvierders:
De Prins en ik waren op 31/12 De Heersers Van De Dansvloer.
Ik geef u 3 hoogtepunten in de hoogtepunten in de hoogtepunten mee.
Neemt u het van mij gewoon aan: ze gaan daar niet weten wat er gebeurt, met ons erbij.
Tsunami gaat er niks mee vergeleken zijn.
En, om af te ronden, kom ik even terug op wat ik hierboven schreef over dat Topjaar:
'top' doesn't even begin to cover it.
Maak er een machtig jaar van!
Cheers,
C.
Dat waren 'amusekes', bleek achteraf.
De grotere 'plats' kwamen namelijk na 0:00 (waar de bubbels trouwens rijkelijk vloeiden):
Rihanna - Conga (!!!!) - Usher - Avicii - Queen B - Daft Punk - Animals : ik noem maar wat.
Maar dat was niks, maar dan ook NIKS in vergelijking met de 'hoofdvogels'.
ALLE, maar dan ook al-le, al-le, vette, euro-90's-house-beats, heeft hij op ons afgeschoten.
Hierdoor hebben de Prins en ik duidelijk bewezen dat wij die jaren meer dan actief doorbrachten.
To set the record straight: we ruled the nighties.
Elke beat, elke versnelling, elke climax, elk woord, elke maat, elke verandering van toon, elke optimum:
we knew them all.
Dit alles werd gemixt met wat Britney hier en wat Kanye (alokes!!!) daar.
Bij elk nieuw nummer werden wij extatischer, en hysterischer.
We hebben gezongen, gesprongen, gegild, en vooral gedanst alsof ons leven ervan afhing.
En zoals voorspeld, waren de schoenen te pijnlijk.
Dus werden die uitgegooid, en danste ik vlotjes verder op de nylons.
Zo hoort dat bij échte, goeie feestjes.
Sans gêne, want wat een ander denkt, interesseert me niet.
Moest u het zich afvragen:
ik zag er tegen dan al lang niet meer uit, zoals hierboven op de foto.
Oogschaduw in het rond.
Mascara uitgelopen.
Kapsel, ondanks de 63 speldjes, los.
Dress, klaar voor de droogkuis.
Maar oh, oh, oh, wat heb ik mij geamuseerd.
Doe gerust een enquête bij onze mede-feestvierders:
De Prins en ik waren op 31/12 De Heersers Van De Dansvloer.
Ik geef u 3 hoogtepunten in de hoogtepunten in de hoogtepunten mee.
Neemt u het van mij gewoon aan: ze gaan daar niet weten wat er gebeurt, met ons erbij.
Tsunami gaat er niks mee vergeleken zijn.
En, om af te ronden, kom ik even terug op wat ik hierboven schreef over dat Topjaar:
'top' doesn't even begin to cover it.
Maak er een machtig jaar van!
Cheers,
C.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten