Gisteren, 07/01/2014, heb ik dan ook gememoriseerd als 'een te onthouden datum'.
Net zoals 14/01/2013, vorig jaar.
Toen was er sprake van de eerste dag 'Stop a lot of bad habits'.
En vermits ik dat tot een goed einde heb gebracht, gaat dit ook een schot in de roos zijn.
Bij deze zijn mijn 'ambities 2014' geopend.
'Ik doe wel niet mee aan 'goede voornemens', hoe belachelijk is dat', hoorde ik vaak de afgelopen dagen.
Iedereen zijn eigen keuze, natuurlijk, maar ik ben het daar niet mee eens.
Primo: van een beetje karakter en discipline is nog nooit iemand gestorven.
Secundo: hoe conreter het doel, hoe meer slaagkans.
Tertio: iets tot een goed einde brengen, zorgt voor een ego-boost.
Just saying.
Sommigen kwaken al jaren: 'oh, ik zou toch echt wel een kilo of 5 moeten afvallen.'
'Ewel, doetatan, wadoudoetege?' denk ik dan.
Anders moet je niet zo zagen.
Nu, ik lig ook graag in mijne zetel voor BFF 'TiVo'.
Het boek 'uitstelgedrag voor gevorderden' zou ik zo kunnen schrijven.
Maar, voor mij geldt:
When the going gets tough, the tough get going.
Op een moment moet je gewoon stoppen met melken, en doen.
Dat was gisterenavond dus het geval.
Helemaal uitgerust in loopoutfit, oh jawel.
Gekocht, jaren geleden, toen ik ook aspiratie had, maar nog meer habitus in opschorting.
Dààrom gooi ik dus nooit iets weg.
U weet wel hoe zo'n outfit er hoort uit te zien:
spandex broek met ritsen onderaan, truitje met 'luchtgaten', vestje met fluo-strips, loopschoenen, Ipod.
Moest ik de Fashion Police zijn tegengekomen, ze hadden goedkeurend geknikt.
Ne mens moet tegenwoordig op alles voorbereid zijn, toch?
In mijn hoofd zag ik er dan ook als een echte pro uit.
En op de momenten dat ik effectief liep, zal de passerende medemens, stikjaloers geweest zijn.
Dat maak ik mezelf toch wijs, kwestie van er toch iets van plezier uit te halen.
Want moest u het zich afvragen: het lopen vond ik maar niets.
Dat wilt daarom niet zeggen, dat ik opgeef, belangeni, belangeni.
Efkes op de tandjes bijten, daar is ook nog nooit iemand van gestorven.
Voor ik het weet loop ik, in een totale runnershigh twee uur alsof het niets is.
Blik op oneindig.
Lily simultaan naast mij, wat had u gedacht?
Nu is dat nog eerder:
'Ooh, zusje, gaan we zot doen, ofwa? Joepie, dat doe ik graag, kijk eens hoe hoog ik tegen u kan springen!'
Waardoor ik bijna op mijn gezicht val, omdat de hond niet mee is in het verhaal.
Soit, dat gaat dus van korte duur zijn.
Tegen 27/04/2014 ben ik hier dan ook helemaal klaar voor.
Voor een bepaald individu in mijn zeer nabije omgeving, is dit alles behoorlijk 'pussy-niveau' waardig.
Die persoon is namelijk in een andere klasse aan het spelen.
Als in de 'trainen voor een halve triatlon tegen juni' klasse.
Over 'goalsetting' gesproken.
Dus om niet helemaal onder te doen, heb ik op mijn lijst ook nog 'zwemmen' en 'yoga' staan.
Ah ja, en heel februari ga ik weer aan de 'no carbs, no sugar, nothing at all'.
Om maar te zeggen:
Mission New York/ TML has started.
Tegen juli ben ik volledig 'in vorm' om Mister 'ik ben terug single' Ryan Gosling binnen te doen.
'En waarom gij wel en ik niet, onnozel foorwijf', denkt u nu misschien.
Wel, kijkt u zelf maar
Hond + lopen.
Perfect match, noem ik dat.
Eat this.
Cheers,
C.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten