Twee weekends vol 'Morgenland'-gedruis zijn gepasseerd en verteerd.
Want, het feit dat ik daar, wederom, niet aanwezig was, lag behoorlijk op mijn maag.
Samen met met nog een pak andere zaken heeft het in mijn buik liggen vegeteren. Toch wel.
Nu, ik heb mijn best gedaan om in Boom te geraken.
Net zoals de helft van de wereld heb ik toen de tickets online kwamen, 3 uur voor mijn pc gezeten.
Zitten wachten. Oh jawel, 'I was queuing' zoals de Amerikanos zeggen.
Iets wat ik normaal gezien nooit, jamais, neva doe.
Ik doe niet aan 'files', 'aanschuiven' of 'uren wachten'.
My time is precious and so should yours.
Deze keer dus wel. Grote. Fout.
Want na 3u staren naar mijn scherm, kwam er dit: 'sorry, maar alle ticketten zijn uitverkocht'.
Moi, 'La Queen van het ticketregelen', kreeg een 'no-go'. Maageruptie, deel 1.
En wat bleek nu? De helft van mijn Fak(c)ebook zat er wel. Maageruptie, deel 2.
Iedereen die nog nooit een discotheek van dichtbij heeft gezien, laat staan er buiten is gekropen, gewaggeld of gestapt, stond ineens te 'raven' als waren ze de '10days of Techno itself'.
Om de 5 miliseconden postten ze een foto om toch maar te laten zien hoe graaf ze wel niet zijn, dat ze tussen al die dance-hipsters zijn terecht gekomen.
Maageruptie, deel 3 tot en met 7, achter elkaar.
TML is een beetje 'place m-as tu vu' geworden, zo blijkt.
En ik ben geen fan van alles wat nog maar van ver naar 'Knokke' ruikt.
Het zal nog maar de vraag zijn of ik er volgend jaar nog eens voor in de rij ga staan.
Maar kom, dàt is allemaal verteerd.
Wat niet wilt zeggen dat mijn maag vrij van erupties is. Oh no.
Terug naar de orde van de dag, waar ik veel 'contempleer', 1 van mijn favoriete woorden.
Verscholen in mijn burcht, samen met mijn hondendocher in mijn kleine wereld.
Ne mens met tijd: 'da is iet oreg, jom.'
Zo kreeg ik na de 'high of NY' een paar meppen in de afdeling 'teleurstelling in het kwadraat'.
Echt, ik denk dat het lang geleden is dat ik mij nog zo 'gepakt' heb gevoeld.
Plots stond ik weer, verbouwereerd en verontwaardigd te kijken naar een paar ineengestorte illusies.
De woorden 'onvoorwaardelijk' en 'voor eeuwig' zijn goedkoper dan de Lidl geworden, blijkbaar.
Hey, what are you gonna do about it? Nada.
En dan moet je weer in je uppie verder.
Nu, 'been there, done that, got the t-shirt and wore it out.' Meermaals.
Daarom dat ik de neiging heb om een 'einzelgänger'pad te bewandelen.
Want, op het einde van de rit, moet je het toch alleen doen.
Toen ik nog jong en zonder littekens was, lag ik bij zo'n 'motten' nog maandelang na te snikken.
Crise totale tot in den treure toe. Tot iemand mijn handje pakte en me weer recht trok.
Ne mens vraagt zich toch af hoe het komt dat je telkens weer dezelfde lessen gepresenteerd krijgt.
En, nog belangrijker, wanneer, in godsnaam je die lessen nu eindelijk eens gaat leren.
Vandaar mijn gecontempleer.
En zo passeerde 'Karma' in één van mijn overpeinzing-sessies.
Zou het kloppen dat we allemaal, uiteindelijk de rekening gepresenteerd krijgen?
Bestaat het 'what goes around, comes around'-principe?
Of zoals het Mamaatje altijd zegt: 'Carootje, de boomerang komt altijd terug.'
Zou schoon zijn, hé: Who run the world? Boeddha!
Deze week had ik het hierover met iemand die mij zeer dierbaar is.
Ik beschouw ze als mijn 'mentor of life'.
Al 17 jaar is ze in mijn leven en waarschijnlijk kent zij mij nog het beste van allemaal.
De meest authentieke spirituele mens, die ik ken. She walks the talk, zonder het te benoemen.
In ieder geval, zij zei me: 'Karma bestaat niet, Caroline'.
Want, karma impliceert dat het ene goed is, en het andere slecht. Dus zit er een oordeel op.
En oordelen, dàt is nu net hetgene waardoor wij allemaal zo zot worden.
Volgens haar 'is' alles gewoon.
Tja, dan zit je daar, met je vergeldingshoop.
En ook al weet ik heel diep vanbinnen, dat ze gelijk heeft.
Ik ben nog lang niet klaar om mij oordeel weg te laten.
Ik roep nog veel te graag naar alle dierenmishandelaars, kinderverkrachters, linksrijders, Poetins en illusie-neerhalers.
Mijn ego is nog te groot.
Don't shoot me, ik geef het tenminste toe, in tegenstelling tot anderen.
Dus, ja, kijk ik naar de brokstukken rondom mij, opnieuw. De les nog steeds niet geleerd.
En dan denk ik: Maar jawel, toch ben je wijzer geworden, Missy'
Want, nu sta ik tenminste op, redelijk snel, waar ik vroeger bleef liggen.
Kijk ik rondom mij, sla het stof van mijn kleren en zeg wel twintig keer 'godverdomme, bende losers'.
Maar dan wandel ik wel verder, zonder dat iemand mijn handje moet vasthouden.
Want ik ben sterker geworden en achter mij staan mijn 5 Goden en 1 Hond.
Tegen een bloedband kan niets of niemand op.
En een nieuw kapsel doet wonderen.
Na die solitude, gooi ik dan weer alle remmen los.
Zodat de volgende maanden weer veel moois in petto heeft.
En dan zijn daar weer de oude getrouwen van dienst: zij die er al heel lang zijn.
En een prille getrouwe, New York.
Een nieuw ticket is geboekt, toch wel.
Want alles gebeurt met een reden.
Misschien is het wel tijd om mijn kleine wereld te verruilen voor een groter verhaal.
Waar maagproblemen niet aan de orde zijn.
Ah ja, en je weet maar nooit, moest het toch bestaan:
Cheers,
C.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten