Ik zeg wel degelijk 'mogelijkerwijs', want 9 van de 10 is uw leven een pak boeiender dan het mijne.
Waardoor u zich geen vragen over mijn doen en laten wilt stellen.
Laat staan 'kan' stellen.
Maar kom, een blog is toch een ego-verhaal, dat hoeft niemand te ontkennen, dus zal ik met plezier antwoorden:
'Ewel, die STR, dagmenaisgoedafse'.
U mag uw ogen met de nodige verbazing en verschrikking opensperren.
Ik doe dat namelijk zelf ook, na elke sessie die ik uitloop.
Dat ik daar nu pas moet achter komen, het is een regelrechte schande, ja.
Wie weet had ik ondertussen wel Belgisch kampioen marathon-lopen kunnen zijn.
Maar neen, ik moest absoluut tot mijn 27ste wachten om dat te ontdekken.
De wereld mist een Groot Atleet, just saying.
Ik heb nu 4 weken Evy-sessie achter de rug, en tot nu, zie ik de pret er nog van in.
Tot hiertoe heb ik nog niet gepoterd (Antwarps voor 'vals gespeeld'), wat al een wonder op zich is.
Poteren kan ik namelijk zeer goed.
Rij een dag met mij mee in mijn 'starcar', en u weet perfect waar ik het over heb.
En in dat gebied kan ik nog wel legio dingen opsommen.
Alleen niet , en dit zouden jullie al in koor moeten kunnen voorzeggen, als het over de dieren gaat.
Die contreien zijn 'poterloos'.
Tot hiertoe hou ik mij ook braaf aan het schema: 1 dag lopen - 1 dag rust.
Enkel toen ik bij Mon Mari en Son Mari was, heb ik niet gelopen.
Maar dat heb ik afgelopen week ingehaald, met 4, jawel VIER loopsessies.
Ik begin er al terug van te zweten.
Morgen loop ik training 13, waar ik voor het eerst 5, jawel VIJF, minuten aan 1, jawel, EEN stuk ga lopen.
Den debiel, volop aan het trainen, voor zijn halve triatlon, komt hierdoor niet meer bij van het lachen.
Needless to say.
Dat wordt even genegeerd.
Net zoals de 'pijntjes' die ik ondertussen heb mogen ervaren.
Nu moet u weten, ik vind dat pijn zwaar overschat wordt.
Het boeit me niet, en gelukkig heb ik er dan ook weinig mee te maken.
En als het dan toch eens mijn leven binnen springt, ga ik in ontkenning.
Trouwens: 'what doens't kill you makes you stronger'.
Zo ook dus bij mijn nieuwe hobby: pijn aan de knieën en enkels.
Nog nooit meegemaakt.
Aan de schoenen kon het niet liggen, die zijn getest en nieuw.
Aan het gewicht ook niet. Tistezeggen voor de Victoria's Secret wel, voor den Esprit niet.
Ik googelde mij zot, en kreeg weinig antwoorden.
Dus ik dacht: helaas, pindakaas, het zal wel over gaan.
En zo geschiede.
Voila, mijn bewijs weeral dat al dat 'gepil en gedoktoorloop' voor niks goed is.
*
Ja, u mag mij nu gerust afschieten.
Dat ik zomaar aan het klassieke medische heilige huisje durf te komen, is een grote blamage. Foei.
*
Anyway, kwestie van de lat een beetje hoger te leggen, heb ik 2 hindernissen parcoursgewijs ingevoerd:
- de detox
- de Lily
de deotx:
Sinds zaterdag ga ik koolhydraat- suiker- en vetloos door het leven.
'En da et al genvliesengenevis, waetzedanogwel?'
Ik eet nog: fruit, groenten, bruine rijst, quinoa, water, kruidenthee, fetakaas (zonder lactose) en af en toe ne rijstkoek.
Niks dus.
En hoe gezond ik ook al at, het schrappen van mijn zakken Lay's, koffie, brood en groentenballen, gaat mij toch niet goed af.
Op negeergebied is die zaagstem in mijn kop ('ééntje, ééntje maar, alleen om te proeven') een pak moeilijker dan El Dolor.
Vandaag is het dag 3, jawel DRIE, en ik ben nog steeds zo slap als een vod.
Maar ik leef op goede hoop: vanaf morgen zou ik terug full spead energy moeten zijn.
de Lily:
Sinds zaterdag woont mijn hondendochter bij mij in.
Vanaf nu moet ik dus rekening houden met haar.
 |
Gaan wandelen, eten geven, en verzorgen.
Ik ga mij nog mama beginnen voelen, begot.
En tot hiertoe verloopt de 'overgang' beter dan verwacht.
Zowel voor haar als voor mij.
En hier in het gebouw, kijkt men de ogen uit: 'wattoediejenenhondieroepdenburo?'
Maar de 2 collega's die ik nog heb, vinden het de max.
En zij ook, kijkt u zelf maar:
En om eerlijk te zijn, zoals ik mij nu voel, zou ik er het liefst gewoon naast willen gaan liggen.
Cheers,
C.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten