Komt 2014 niet meer 'ongemakkelijk' over?
Alle goede voornemens al uit het raam gegooid?
Ok.
Tijd om dus nog eens een dierenblog vol uitroeptekens op jullie af te schieten.
Mijn stokpaardje du jour.
Iemand moet het doen, toch?
Waarschijnlijk dik tegen jullie goesting, want het is 1 en al dier dat de klok slaat tegenwoordig, hé.
Mijn hart heeft dan ook serieus gebloed, de afgelopen dagen.
Want, als de liefde voor 1 dierenras immens groot is, is het die voor de hond.
U kent het verhaal:
Een klein meisje werd out of the blue aangevallen, gebeten en pijn gedaan.
Door 8 dolle honden, waaronder 4 labradors.
Pure horror, dat kind haar leven is om zeep. Daar ga ik niet over discussiëren.
Ik stuur haar oprecht veel licht en liefde.
Waar ik wel over ga roepen en redetwisten is over de oorzaak van dit verdriet.
De kranten stonden vol 'specialisten', die het allemaal eens gingen vertellen.
Vele meningen werden gehoord, en gelukkig velen, zijn het met mij eens.
Heel dit drama had vermeden kunnen worden.
Want, iedereen weet nu wat 'broodfok' is.
En als er nu 1 positief puntje is in dit verhaal, is het dàt.
Eindelijk wordt erover geschreven.
Vijf na twaalf, maar dat zijn we gewoon, in dit Apenland van een België.
Net zoals de steak op uw bord.
En de melk in uw glas.
En de prépare op uw smoske.
Is die schattige pup, gekocht in de 'dierenspeciaalzaak', op een degoutante manier geproduceerd.
Neen, dat dotje is niet tot 9 weken bij haar mama-teef gebleven, rustig op haar gemak.
Neen, zindelijk leren zijn, zat niet in het pakket.
Neen, gewoon worden in de grote, luide mensenwereld, heeft ze ook niet mogen doen.
Ze is in een vuil, donker kot gegooid.
Met 64 andere kleine pups.
Af en toe kreeg ze wat eten en misschien wat drinken.
De vlooien kwamen er gratis en voor niks bij.
Niemand die haar of haar 64 vriendjes knuffelde.
Niemand, die een lief woord tegen haar heeft gezegd.
Licht kent ze niet, laat staan een grasveld waar ze kan stoeien.
Na 5 weken werd ze in een kooi gesmeten, samen met haar, wie weet hoeveel, nog levende vriendjes.
Om verpats te worden, aan de eerste de beste impulskoper.
Want zijn kleine is zo aan het zagen om een hond, als was het een speelgoedautootje.
Na een half jaar hangt ze aan een boom, omdat 'de hond onhandelbaar' is
Of wordt ze gedumpt, omdat ze ziek is of slechte beenderen heeft of gewoon uit luiheid.
Ik kijk geen nieuws meer, en ik wil de beelden ook niet zien.
Mijn maag keert, echt waar, bij het zien van dierenleed.
En bij honden, al helemaal.
De sociale media houden mij op de hoogte en ikzelf steun de 'Anti-broodfok' al jaren.
Ik ken de materie.
Als ik dan hoor van het Mamaatje, dat een kutwijf (pardon my French) op tv het volgende uitkraamt:
'Geen enkele hond is voor 100 % te vertrouwen, hoor.'
Wil ik dat mens op haar bakkes slaan, maar echt.
What's the point of this sh*t?
Natuurlijk is geen hond voor 100 % te vertrouwen.
Een mens ook niet, wat is dat nu.
Elk levend wezen, dat in een hoek wordt geduwd en bedreigd, zal zich willen verdedigen.
Laat staan als dat levend wezen, al heel zijn leven is geschopt en geslagen en geen liefde kreeg.
Ik zal zelfs nog een stapje verder gaan: raak de Godenkinderen nooit met één vinger aan, hé.
Niemand van El Familia, trouwens.
DC niet. Den Debiel niet. Het Mamaatje niet. En ook de Lily niet.
Neem het van mij aan, dat ik dan zeker en vast niet voor 100 % te vertrouwen zal zijn.
Heel Gandhi is dat niet van mij, maar ik geef het tenminste toe.
Velen zijn allemaal Heiliger dan de paus en beweren braaf binnen de lijntjes te kleuren.
Dikke bullshit allemaal.
Niets of niemand is te vertrouwen. Ook u niet, neen.
Onze Lily heeft een warm en liefdevol nest gevonden.
En hierdoor durf ik met 99.9% zeggen dat ze nooit een vlieg kwaad zal doen.
Maar die 0.1% is haar overlevingsinstinct en maar goed ook.
Hopelijk hebt u dat ook.
Gelukkig werd mijn hart terug wat geheeld, dit weekend.
Het allerallerallerallerallerallerallerallerleukste koppel dat ik ken en hun prinsessendochter kwamen langs.
Zoals je kan verwachten is dat een geweldig kind.
Zeker door de manier waarop ze telkens 'tante Carootje' tegen mij zei.
Bubbels werden gedronken en lachrimpels gekweekt.
Op zondag dan, blies de God meerdere kaarsjes uit.
Ook hiervoor werden bubbels boven gehaald.
Enkel de VIP's mogen mijn detox-regels even aanpassen, ziet u.
Hierdoor kon ik vanmorgen de wereld weer wat aan.
En hoe zit het nu met de 'honden-affaire'?
Velen zijn in de bres gesprongen, en ik kan het alleen maar toejuichen.
Mijn hero, An Lemmens, klopt overuren.
En ondertussen is ook de politiek zich ermee aan het moeien.
Maar mevrouw Onkelinx zwijgt in alle talen.
Zij is nochtans bevoegd met 'Dierenwelzijn'.
Maar zoals we onlangs in Knack konden lezen, interesseert het haar eigenlijk geen zak.
Ik had niets anders verwacht van een echte, goede, rode Socialist.
Veel praat, weinig daad.
Oooh, foei, nu heb ik tegen jullie kar gereden, hé?
Alé, ik zal met iets schoon eindigen, om het goed te maken.
Ook dat is Gandhi, mensen.
U moet mij hem niet leren kennen.
Cheers,
C.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten