CYB

Soms heb ik dus echt geen flap inspiratie om te schrijven voor dit schrijfsel.
Soms heb ik ook echt geen goesting om te schrijven voor dit schrijfsel.
Soms heb ik bovendien echt geen tijd om te schrijven voor dit schrijfsel.
En, soms, is het 'van dattum' maal 3: geen inspiratie, geen tijd EN geen goesting.
Today is that day.
Nu, vooraleer ge de toeters en bellen bovenhaalt en 'Ja, eindelijk, tournée générale!' krijst:
een schrijfsel gaat ge toch krijgen.
Nu moogt ge u volledig laten gaan en 'Godverdomme hé!' krijsen.
Dat noemen ze ne mens blij maken met een dooie mus.
Een dood beest en dat bij mij, dat is echt 'van den hond'.
Ik ga stoppen met u te ambeteren.

Bon, de inspiratieloosheid los ik op met nog eens een rondje 'pollekes kus'.
De tijd maak ik wel.
*ammagaaaaat, da is kaa lief*
En de 'tegen mijn goesting', tja, story of my life. Niks aan te doen.
Ah ja, en ik waarschuw u nu al, het is weer 1 en al joyjoyjoy (niet 'Joy-Anna' weliswaar,
*ammagaaaaaaat*).
Begin dus al maar mottig te worden.
Ik moet toegeven, zelf begin ik mijn aanhoudende 'chillax-heid' ook behoorlijk raar te vinden.
Maar echt, wat ik ook probeer: het chagrijn komt niet. Het. Is. Weg. Voorgoed.
*ammagaaaaaaaaat, dakanni*
Bij deze een oproep aan jullie allemaal: kom mij hier eens serieus op mijn zenuwen werken.
Misschien kan u wel wat duurzame en blijvende 'pisnijdigheid' in mij naar boven halen.
En ik bedoel niet:
Links komen rijden voor mij tegen 100 op de autostrade - ik steek u toch langs rechts voorbij.
Hamburgers bestellen in mijn bijzijn - ik schrap u uit mijn adressenbestand.
Commentaar hebben op Lily - ik roep terug, bovendien, luider, harder en gemener.
Mijn Fakebookfeed vervuilen met elke scheet die u produceert - ik blokkeer u, genadeloos.
Mij negeren - ik ben u dankbaar.
Geen pussy-gestang, maar aanhoudend, irritant gejen, niveau Joëlle Milquet.
Zolang dat niet gebeurt, blijf ik hier dus het jolige en vrolijke wicht uithangen.
Aan u de keuze hoor.
Here we go, 'Count Your Blessings' van de afgelopen dagen:

- mijn eerste glas bubbels drinken na de Grote Detox om de God zijn start als tiener te vieren. Het feit dat het ventje mij nog steeds verwelkomt met omvangrijke knuffels, is iets waar ik dan ook nog dik van profiteer (Count Your Blessings in het kwadraat is da).
- De Pussy en De Prins zien in Brussel, een topavond hebben en samen snode plannen smeden, zowel in de categorie 'business' als 'pleasure'. Daar dan ook een Apérol bestellen, die in hoeveelheid het equivalent blijkt te zijn van een badkuip. De slogan 'LOL, Apérol' is dan ook van ons en zal ons rijker maken dan de zee diep is. Lol. (Apérol. En maar lachen.)
- complimenten krijgen over mijn gedetoxt lijf en kop. Het Mamaatje daarentegen, roept elke keer: 'Maar alé zusje, uw poep is weg en uw billen ook.' Ge kunt dus echt niet voor iedereen goed doen. En natuurlijk overdrijft ze. Mama's mogen dat.
- mensen inspireren met mijn gedetoxt lijf en kop om mee te gaan op de 'vegi, vegan, health'-reis. Eigen lof stinkt, maar ja, dat is hier mijn blog, dus volledig gepermitteerd, me dunkt.
- de Ex zien, en weer eens kei hard weten waarom die mens, na al die jaren nog in mijn leven is.
- TML tickets die een stapje dichter bij 'realistisch' zijn gekomen dan 'onrealistisch.'
- de boekhouder en zijn eega zien, en daar kei blij om zijn.
- 'petagi' eten. Que? Recht uit de stille Kempen, Dessel, en mijn kinderijd. Gemaakt door het Mamaatje wegens te veel boerenkool in de frigo. Juist ja, het 'hipster-eten du jour', 'Kale', is iets dat ik al sinds mijn 3jarig bestaan eet in de vorm van 'petagi'. Moet het nog gezegd worden? Alé, ik zal het in uw plaats doen: 'ge zijt nen trendsetter, als ge op kleuterleeftijd, mét sponsen broekske aan, al weet wat er 35 jaar later hot & happening zal zijn.'
- met de Collega's op vrijdagavond in hipsterland vertoeven en een berefijne avond hebben. Ah ja, en lachen, altijd lachen.
- met de Godin naar Kadanza gaan en er even veel plezier in hebben als zij. K3 is passé, maar ik kan het aan.
- de Godin die mij verteld hoe 'cool' ze mij wel niet vindt. Kom, geef nu toe, daar kan toch niets tegen op.
- mij eindelijk een badass-foodprocessor aanschaffen en daarbij een Kindersurprise-moment hebben.
- mijn kabouter-keuken volledig overhoop gooien met mijn eerste 'vegan, suikerloze' baksels. Het ene al beter gelukt dan het andere.
- Lily zich, La Rocca-gewijs, zien uitleven tijdens de eerste zonnige zondag, ge krijgt het filmpje er gratis bij:

- mijn nieuwe favoriete restaurant ontdekken en daar dan ook nog eens zitten met 1 van mijn nieuwe favoriete mensen. En dat van beiden ook gewoon kunnen en mogen zeggen. En daar samen om lachen.

Tussen al dat blij gezwam door, vocht den body tegen iets van ziekte/bacterie/vuiligheid, maakt al niet uit.
Den body heeft gewonnen, zoals gewoonlijk, alleen heeft ze daarvoor mijn stem verkocht en snot in mijn kop gestoken.
Dat eerste is een verademing voor mijn omgeving, niet getreurd dus. Alhoewel de klanken die ik nu ten berde breng, zijn misschien nog gruwelijker dan daarvoor. Zwijgen is dus de boodschap.
Het tweede is ook niet zo'n probleem, ware het niet dat ik binnen 6 dagen 12 kilometer ga lopen.
En gezien den body deze week andere katjes te geselen had, ben ik wat achterop geraakt met mijn schema.
Zaterdag heb ik mijn schoentjes terug omgebonden, na 4 dagen rust (als in te slap om deftig vooruit te geraken) in het 'meest fancy looppark van Antwerpen en omstreken'.
En dat was hard. Eerlijk is eerlijk
Ik ga hier niet verkondigen dat men mij daar speedy gonzales-gewijs heeft zien rondlopen.
Maar, wat er ook gebeurt: meedoen zal ik.
Gaat het elegant zijn? I doubt it.
Gaat het een schoon zicht zijn? No way.
Ga ik de finish halen? Sure.
Gaat dat pijn doen? Oh, yes. *ammagaaaaaaat*
Maar, met dank aan den Debiel:

Alleen jammer dat ik dus geen fiets ga mogen gebruiken...

Anyway: U mag mij, 'mijn rode, bezwete en totale doodsstrijd uitbeeldende kop' en de 9999 andere lopers altijd komen aanmoedigen.
Zoals ik tegen DC en het Mamaatje zei: 'ik mag starten om 11u, als ge tegen 13u nog geen telefoontje van het UZA hebt gehad, is dat een goed teken.'

En dat zal dan ook weer een puntje bij zijn in het rondje 'pollekes kus'.
Of in de categorie CYB (Count Your Blessings, zeddeu mee?)

Cheers,
C.