Ja, toch wel.
Sinds gisteren, tot volgende week woensdag.
'Gaan skiën', zegt u? Neen.
'Naar de zon dan, misschien?' Neen, ook niet.
'Op citytrip zeker?' Nope, again.
'Compostella 2.0 toch niet?' Goe zot zeker.
Niejeniejenieje.
Ik zit aan de Belgische kust.
'Ah, een Spa geboekt in Knokke, Caroline?' Ik dacht het niet.
Daar verschieten jullie van, n'est-ce pas?
Ja, ik weet dat men mij al eens durft te beschuldigen van hautain gedrag.
Maar deze keer mag u de zonde terug naar afzender sturen.
Niets mee te maken.
Mijn verblijfplaats voor de komende dagen is Oostduinkerke, ver verwijderd van alles wat mondain is.
Mezelf inclusief.
Here, my middle name is: Incognito.
Samen met mijn BFF Lilyvanilli, oftewel de schattigste schelmenhond ter wereld.
Moesten jullie zich haar niet meer herinneren:
Hier ziet u haar in haar normale doen, pretenderend dat ze Simba, The Lion King is.
Qua hooghartig gedrag, kan ik nog iets van haar leren.
Zij is dus mijn gezelschap, de komende dagen.
Saai, denkt u misschien?
Verre van zelfs.
Dat beest zorgt voor genoeg entertainment.
En hoeveel lawaai ikzelf ook altijd bijheb, stilte heeft voor mij niets ongemakkelijks.
Trouwens Lily en ik hebben zo onze eigen spreektaal.
Eenzaam dan toch?
Ook daar heb ik geen problemen mee. Alleen zijn, is zelfs één van mijn talenten.
De basis van alles om gelukkig te zijn, meen ik.
Mensen die steeds 'omringd' moeten zijn: I don't trust them.
Tot zover mijn 'psychologische inzichten waar niemand op zit te wachten'.
Wat doe ik hier dan?
Veel wandelen en veel lezen: voedsel voor lichaam en geest.
Zorgen dat Mevrouw de Hondendiva naar hartenlust kan lopen, springen, graven en snuffelen.
Zij, ik, het strand, en de duinen: helemaal voor ons alleen.
Geen levend wezen te bespeuren hier, waar wij alleen maar content mee kunnen zijn.
De leuze is namelijk: hoe minder zielen, hoe meer plaats om onbezorgd zonder leiband te racen.
Lily crost iedereen naar huis, maar echt iedereen.
Op die momenten pretendeert ze een Windhond te zijn.
Ook schizofrenie is haar niet vreemd.
Zoals u kan zien, behoort zij, zeer duidelijk, tot het ras Labrador.
Ach ja.
Waar de negatieve connotatie van 'hondenleven' vandaan komt, is mij een raadsel.
Het leven dat zij leidt, is een waar godenleven.
Hadden alle beesten maar zoveel geluk.
* Ja, sorry, ik kon het niet laten.*
En vanaf volgende week, dus ook een nieuwe 'Thuis'.
De oudertjes verhuizen morgen naar hun nieuwe mansion.¨
*Thank god, dat ik dat event niet 'live' hoef mee te maken.*
Hopelijk vindt Queen L het daar leuk.
Of Houston heeft weer een probleem.
Zorgen voor morgen zou ik zo zeggen.
Want vandaag is het koud, maar zonning.
Ligt mevrouw rustig te snurken, hier naast mij.
Gaan we straks alle meeuwen een klein attakske bezorgen door onverwachts het strand op te stormen.
Om dan, als topmoment van de dag, samen TV te kijken, deze avond.
Waar zij haar donkerbruine kop op mijn schoot zal leggen.
Haar zachte poot op mijn arm.
Enzo stilletjes naar hondendromenland te gaan.
Want wat zij geeft, elke seconde van de dag is onvoorwaardelijke liefde.
Cliché, maar oh zo waar.
Dàt is wat ik noem, een echte BFF.
Om af te ronden, wil ik jullie dit beeld niet onthouden.
Zo ziet 'Incognito' er uit.
Ziezo, hebben jullie vandaag ook eens goed kunnen lachen.
Cheers,
C.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten