Grumpy

Zij die vandaag met een vrolijke muts zijn opgestaan, geef ik een goede raad:
laat dit stukje maar gewoon aan u voorbij gaan.

Vandaag is het namelijk 'the return of La Carolina Chagrina'.
En zij die mij goed kennen, weten dat je die beter niet tegenkomt.
Vroeger, toen de beesten nog spraken, had ik meer van die buien.
Sommigen beweerden zelfs meer 'Bi-a-tch' dan 'Hu-man'.
Tot ik mij 5 jaar geleden, in een diep, donker dal (alliteratie numero uno) bevond.
Flat on my face.
Figuurlijk.
Sindsdien heb ik KEIhard aan mijn innerlijke mens gewerkt.
Met als catharsis mijn verblijf in Bali, bij een topwijf.
*
Zij en ik dat is 'a match made in heaven'.
Nog steeds draag ik 2 kleine armbandjes rond mijn rechterpols.
Totaal niet Vogue-waardig,
totaal vloekende met elke outfit,
totaal 'run, Forest, run, for the fashionpolice'.
Toch, zolang ze er niet afvallen, blijven ze mooi zitten.
Nooit vergetend, wat 'ne schone cadeau' ik daar heb gekregen.
*
Wat, waaraan en waaraf hoef ik niet aan uw neus te hangen.
Laten we het hierop houden: ik ben een pak 'bitsig-lichter' naar huis weergekeerd.

En sindsdien huppel ik redelijk opgewekt door het leven.
Monter en licht, is mijn nieuwe 'core', weinig kan mij nog ambetant maken.
Niet dat ik plotsklaps, de vrouwelijke Dalai Lama ben geworden, hé.
Oh no. Niet overdrijven, lieve mensen.
'Iet moetet hemme' zeggen ze in de Kempen.
Trouwens, voor je het weet, komt er een dag als gisteren, en dan besef je:
oude liefde roest niet.
Van bij het opstaan, wist ik het: The Evil Is Back.
Zonder enige verwittiging.

En om mij eens goed af te reageren, krijgen jullie het lijstje

'Things I love to hate'

oftewel,
'daar word ik nu eens strontchagrijnig van'

Lange gekleurde nagels, in een punt geveild - stijlloos, lozer, loostst.

Kangoo's, Berlingo's, en andere gezinswagens.

Namaak merkhandtassen.

Mijn onderburen met hun schlagers om 22u op geluidsnorm 'er vlotjes over'.

Linkerrijvakbezethouders.

Bad footwear.

Namaak merkkledij.

Bangmakerij in de media.

Fake Facts Festival on Facebook (alliteratie numero dos).

Ouders die hun kinderen afsnauwen, in het openbaar - wat gebeurt er dan achter gesloten deuren, denk ik dan. 

Namaak alles. If you can't afford it, stay away from it.

Mensen die niet kunnen luisteren.

Grijze muizen. Figuurlijk weeral.

Les Bourgeois - de wereld eindigt niet bij uw nieuwe Mercedes. Echt. Wel. Niet.

Afgeknauwde nagels.

Velcrosandalen.

Vuile tanden.

Met heel het gezin naar de Delhaize op zaterdagvoormiddag. En liefst, iedereen met een aparte kar.

Machtsmisbruik tegenover alles wat weerloos is. You. Make. Me. Sick.

Betweters. Horror.

'Het is niet omdat uw schoenmaker uw zolen heeft rood geverfd, dat het ineens Louboutins zijn.'

De Calimero's op deze wereld. Ogotogeerogarme.

Covers. Ja, ook die van Triggerfinger. Not cool.

Een zak chips opendoen, en zien dat de helft lucht is.

Zwerfvuil.

Overbodig printen.

het Vaticaan.

Traag internet.

Ons Belgisch koningshuis.

Overload aan reclame op radio en tv.

Zij die enkel 'ik' kennen.

Pastelkleuren.

Korte rok + decolleté + BMI >26.

Willen, maar niet kunnen. Altijd. Overal.

Alles waar 'pedo' in komt.

Birckenstocks voor mannen.

Hypes in boeken. Van Vampieren tot SOS Piet tot 50 'porno' tinten grijs.

Dubbel parkeren.

'Wij' zijn zwanger. Gruwelijke uitspraak. Kan trouwens biologisch gezien ook niet.

Huidskleurige panty's.

Witte 'melkfles' benen.

Electronica die niet werkt.

Autobestuurders die hun voorrang van rechts niet pakken.

Flair-vrouwen. Kwek, kwek, kwek.

 

 

Ja, ik had gezegd dat het geen schoon zicht zou zijn...

De pap in de mond voor mijn 'haters'.

Natuurlijk zie je op zo'n dagen, ook nog eens zulke dingen.

Wat het chagrijn naar een hoger niveau tilt, en laat transformeren in iets ziedends.
Laat ik duidelijk zijn:

strontchagrijnig doesn't even begin to cover it.

Laag, laf en lelijk (alliteratie numero tres).

Uit opportunisme, machtsgeilheid, arrogantie, hebzucht, en geld.
Anno 2013, is dit de norm.
Kom mij niet vertellen, dat onze beschaving erop vooruit gaat.

Wake up, P-e-lease!

Dat zijn de momenten dat ik een 'je m'en foutist' word.
Dat ik ons een Armageddon van jewelste toewens.
Donder, bliksem, Apocalyps, wind, tornado, heel de santeboetiek.
Laat maar komen, God de Vader.

Jammer genoeg, geloof ik niet in een Opperwezen.
En zit er niets anders op, dan op z'n Gandhi's zoveel mogelijk
'be the change you want to see' te zijn.
Alleen zal het niet voor vandaag zijn.
Sorry guys.
Heute, zal er nog veel gevloekt worden.
Heute, claxoneer ik nog de pannen van het dak.
Heute, laat u mij beter met rust.

Maar Bi-a-tch heeft niet meer zo'n geweldige invloed op mij.
Dus morgen zal het weer een ietsiepietsie beter gaan.
En de dag daarna ook.
Zodat ik tegen volgende week weer terug mezelf ben.
Met goede en slechte kanten.
Heilig ben ik namelijk allesbehalve.
Mij ga je nooit horen verkondigen hoe perfect ik wel niet ben.
Ook deze Grumpy hoort erbij, te nemen of te laten.
Fake en ik, dat gaat niet samen.
Maar dat had u al wel begrepen.

Ik hou niet van het 'alle dagen schijnt de zon' sfeertje.
Soms is het k*t en k*k.
En ook dat moet gezegd kunnen worden.

Cheers,
C.