donderdag 17 april 2014

Hoeren en boeren.

Zalig toch die paasvakantie, hé.
'Is madam op verlof, ofwa?' denkt u nu misschien.
Wrong guess.
Vakantie impliceert gewoon: minder auto's op de baan.
En dat geldt voor 's morgens, 's middags, 's avonds, EN 's nachts.
Naar en van het werk rijden, zonder gevloek, geclaxonneer, gezucht en geroep, het is zo eens iets anders.
Ja, jongens, het verkeer, het blijft een heikel punt in mijn oh, zo 'bewuste bestaan'.

Achter het stuur waan ik mij Oppergodin van de Weg met Streken Enal.
Sommigen zeggen: Een echte hoer.
It comes with the surname. Echt wel.
Zet Rome achter uw prefix en het is om zeep.
DC, den Debiel, mijn neven, allemaal hetzelfde rijgedrag.
En u leest het goed, als vrouw is het eenzaam in het 'Clubke van de topchauffeurs'.
Want ja, samen met de Oppergodin, komt natuurlijk het Perfecte Rijgedrag.
Ik ken maar 2 dames, die eventueel mee in het Clubke zouden mogen komen: gij, ja, onder andere.
Voor de rest vind ik mijn vrouwelijke collega's over het algemeen behoorlijk irritant achter het stuur.

Nu de verzameling ergernissen bevat nog meer elementen, zoals:
- Monovolume's altijd, overal, al zit George Clooney achter het stuur
- Skoda's, Dacia's, alles wat ne lelijke naam, en dus ook afzichtelijk design heeft
- oude nummerplaten aka de gepensioneerden
- gekochte nummerplaten aka ik heb echt te veel geld en echt een groot ego en duidelijk iets te compenseren.
- alles waar de zogezegde 'managers' mee rijden.
- de kleur WIT, altijd, overal
- Desperate Housewives met SUV's, de horor der horors
- geen richtingaanwijzers gebruiken
- de zedenprekers die links rijden onder de maximum snelheid
- mannen in VW Polo's. Grow a pair, please.
- rokers aka ik gooi mijn peuk gewoon op straat, maar roep wel dat de hond zijn 'kakje in het zakje' moet
- Jonhny's, altijd overal
- de regenrijders aka ik rij dan nog trager dan anders
- de 'ik rij met ne grote auto, dus ik gedraag mij ook als ne grote boer' manspersonen
- zij die hun handje niet opsteken, als ik dan al eens hoffelijk ben
- een achterruit met: 'Seppe rijdt mee' of 'Elise rijdt mee'. Ik hoef uw kind's naam niet te weten. Niet.
- gatplakkers
- van die kleine, mottige bestelwagens, als in Berlingo: afschaffeeeeeuuuuhn. Nu. Asap.
- alles wat 4 wielen heeft en ook maar een beetje ruikt naar 'les bourgeoisie, willen maar niet kunnen'

Na deze Lijst heb ik geen vrienden meer. Ik ben er mij van bewust.

Ikzelf rij met een Mini, en ik denk niet dat ik ooit nog met iets anders zal rijden.
Dat is zuinig, klein, pittig, vinnig en vooral snel.
'Past ielegans bij uw sympathiek karakter', hoor ik u al zeggen. U neemt mij de woorden uit de mond.
Waar de doorsnee BMW zich moet liggen uitputten om een maneuver te doen, rij ik ze van de baan.
Al slalommend ga ik door het leven.
Langs rechts voorbijstekend. Als het licht op groen springt, ben ik weg, direct, geen 'gesemmel'.
Het moet vooruitgaan hier.
Lily op de achterbank, al liggend of hangend, altijd in trance.
Gettoblaster zonnebril op mijn gezicht.
Als ik de clichés vervul, doe ik het ineens goed.
Onlangs zei de man die mijn oprit komt leggen nog:
'Gaj ze alien e maske, ik zinda on aven otto. Da istwildlevené jom.'
Blijkbaar rijden alleen maar singles met ne Mini en hebben die en plus een heel wild leven.
De wijsheden uit de Kempen: je mag ze niet zomaar negeren.

Zo reed ik afgelopen week van de rand van 't Stad naar de casa.
('t Stad is Antwerpen, dat zal altijd zo zijn, en daar gaan we ook niet over discussiëren.)
DC en het mamaatje wonen daar tegenwoordig, lekker hip te wezen.
Mijn hondendochter zat achter mij, ik had een perfect hairday, de zon scheen, en het was vrijdag.
Britney zong: 'Oops I did it again'.
It was a good day, zoals ze zeggen.
In mijn ooghoek ontdekte ik plots een oud type BMW met nieuwe nummerplaat achter mij.
Iets donker met sigaret in de mond bestuurde het vehikel.
Hij was gehaast, had ik de indruk en ook behoorlijk geagiteerd.
Meneer duwde namelijk zijn voorbumper haast tegen mijn Mini haar achterwerk.
Een gatplakker, dus.
Dat vinden wij niet leuk. Over een understatement gesproken.
Dus ik vertraagde mijn pas tot stapvoets. En dat kan in een smalle straat wel eens irritant zijn.
Zeker als het een lange straat is.
Zoals verwacht werd Meneer hier alleen nog maar driftiger van.
Tja.

Aan de volgende lichten waar ik moest afslaan, kwam hij naast mij te staan.
En door het open raam hoorde ik: 'Gafuiloer'.
Ik vertaal even in het Nederlands: 'Jij, vuile hoer'
Ik draaide bij deze woorden Britney even stiller.
Duwde mijn reuzezonnebril een beetje naar beneden en vroeg mij af of ik het wel goed verstaan had.
'Wablieft?'
Meneer repliceerde met: 'Gaseteunfuiloer'.
Ik vertaal wederom: 'Jij bent een vuile hoer'.
Toch goed begrepen blijkbaar.
En zo kwamen plots deze woorden uit mijn mond:
'Ai, want als ik een vuil hoer ben, gade gij mij zeker niet kunnen betalen.'
Ik vertaal even voor hem:  'Askikeufuiloerben, koentgamanibetaleu, gast'
Kapot lachen vond ik van mezelf. En dat deed ik dan ook.
Hey, it was a good day, toch?

Bij deze repliek kwam de rook uit zijn oren in plaats van uit zijn sigaret en smeet hij zijn deur open.
Wat voor Lily blijkbaar de 'cue' was om uit haar trance te komen.
Zij dacht: 'Joepie! Er komt iemand bij in de auto zitten, laten we hem ontvangen zoals het hoort.'
Ze sprong recht en blafte er vrolijk op los, alsof ze de man ter plekke ging aanvallen.
Blijkbaar besefte Meneer toen pas dat ik niet alleen was in mijn bolide.
Want hij werd lijkbleek, gezien zijn huidskleur was dat een goed effectje en sprong terug van waar hij kwam.
Allah vervloekend voor zoveel haram in zo'n kleine auto.

De Lily ging terug in trance, duidelijk ontgoocheld dat ze geen nieuw vriendje had gemaakt.
Ik lachte nog wat harder, schoof mijn zonnebril terug op zijn plaats.
En hoorde Britney net nog zeggen: 'I'm not that innocent'.
It was a good day, indeed.

Cheers,
C.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten