dinsdag 6 augustus 2013

Hero. Deel 1.

Er was eens een schelmenhond.
Bruin. Labrador. Very feminin.
Een te korte staart. In de massa opgaan, zint haar namelijk niet.
Diva-streken in viervoeterformaat.
Hartensteler in het kwadraat.
In huis, het liefste schepsel, ooit gezien.
Uit huis, een straathond eerste klasse. De gemiddelde hooligan kan nog van haar bijleren.
Ik noem het 'enthousiast'.
Kwaadaardig is ze allesbehalve.
Een Grote Leermeester.
Altijd levend in het hier en nu.
Nooit klagen.
Immer content.
Steeds blij als ze je ziet.
Alle clichés bij elkaar, vermenigvuldigd maal 1000.

Binnen een paar maanden zal haar natte neus voor altijd bij mij zijn.
En ik wens haar nog een eeuwigheid te mogen kennen.
Onvervangbaar.
Onvoorwaardelijk.
Lily, de hondenprinses.

Mensen die het niet hebben met dieren, zinnen mij niet.
Mensen, die wel dieren hebben, maar ze vreselijk behandelen, zinnen mij nog minder.
Mijn verstand is te klein om begrip te hebben voor dierenleed.
Mijn woede des te groter.
Een blijk van hersenloosheid, zijn zij, die roepen: de mens is bovengeschikt aan de rest.
Zij zijn: a whole lot of nothing.

Daarom ben ik blij als er zulke berichten verschijnen.
En ben ik overgelukkig met mensen zoals zij.
They make this world a better place.
En nu ik hier toch ben, het is weeral lang geleden dat ik jullie nog eens een geweten heb geschopt:



En na het slaan het zalven:


She can swim, how cool is that!

Verder geen grote woorden, ik heb in juli nogal veel noten op mijn zang gehad.
Ne mens moet weten wanneer hij zijn bek dient te houden.
Bovendien ben ik sinds gisteren terug aan het detoxen.
Ik kan u verzekeren, wees blij dat ik vrijwillig zwijg.
Met de sugar kick die ik heb, is mijn humeur tot diep in de gangen van de hel gedaald.
Hoofdpijn.
Doodmoe.
Chagrijnig.

Ja, dàt doen suikers en gluten met je lijf.
Maarrrrrr vanaf morgen ben ik weer 1 energiebom.
A la bonheur, zou ik zo zeggen.

Cheers,
C.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten