Laten we eens met een vraag beginnen, for a change:
Hoe komt het dat al die andere bloggers, elke DAG, iets te vertellen hebben?
Elke maand, ok, dat begrijp ik.
Elke week, mmm, dat wordt al wat moeilijker.
Maar elke dàg, komaan, hoe is dat mogelijk?
En plus, gooien die daar dan nog van die arty farty foto's bij, getrokken met de allernieuwste Nikon, supersonische lens incl.
Die haken, naaien, breien, koken, knutselen, bouwen, plakken en bricolleren, alsof het gene naam heeft.
Bakfiets hier, moestuin daar, kampeerweekend zus, kringloopwinkel zo, rommelmarkt ginder.
Allemaal heel bewust, heel oprecht, heel sociaal gezind.
Schoon, iel schoon.
Alleen: ik krijg daar KEIveel stress van.
Want dagelijkse avonturen passeren niet bij mijn voordeur, hoor.
Wat moet ik begot vertellen?
Stress dus.
En als ne mens stress heeft, is het tijd voor Xanax.
Toch wel.
Haaaaaa, gotya! Neen, jong, ik pak geen pillen.
Niks van da, ik zeg dat alleen graag: 'Pakt u anders ne Xanax of 3? Wattenkte?'
Veel gebruikte uitspraak van mezelf.
Soit, dat neemt natuurlijk het probleem niet weg, hé.
En vooraleer jullie met suggesties komen aanhollen.
Neen, ik kan geen foto's trekken en ik heb ook geen fancy fototoestel.
Om u een idee te geven: het is mij tot op heden nog steeds niet gelukt, een deftige foto van Lily te trekken.
Het bewijs van de laatst, gepleegde poging, krijgt u er, gratis en voor niks bij.
Alé, dat beest ziet eruit alsof ze zo vlug mogelijk wilt gaan lopen.
Van mij, de allerslechtse fotograaf ter wereld.
Richting waar haar blik smachtend op gericht is, not me dus.
De schoonste hond op aarde, en dan zo'n mottige foto.
Verder, kan ik ook niet breien, haken, naaien, of andere bomma-cult-dingen.
Koken zit er wel in, maar doe ik niet graag.
Bricolleren beperkt zich tot 1 keer per jaar naar de Brico gaan, om een lamp te kopen.
Knutselen, plakken, knippen, kleuren: afwezig in mijn talentenpakket.
Van kamperen heb ik nooit het nut ingezien, ondanks Compostella.
Dan schiet er niet veel meer over om te vertellen, me dunkt.
Buiten het feit dat DC en mamaatje gaan verhuizen.
Waardoor 60 % van mijn kleren een nieuwe 'hangplaats' zoeken.
'Oekanda, Caroline, hebde gij zelf geen kleerkast ofwa?'
Toch wel, alleen is die te klein.
Ja, ik kan er ook niets aan doen, dat de kastenmakers van tegenwoordig, in een ander tijdperk leven.
Sommigen beweren dat het aan mijn overmatig koopgedrag ligt, maar dat zijn Liegebeesten .
Mij van zulks buitensporige habitus beschuldigen, I'm shocked.
Trouwens, efkes gefocust blijven, hé mensen.
'Houston, we have a solution nodig.'
Of de mamaatje moet ook een Xanaxke of 3 gaan pakken.
Ne kringloopwinkel zou dus een optie kunnen zijn.
Zelf beginnen, dan, hé.
Zo kunnen al die andere bloggers bij mij langs komen.
En heb ik weer iets om over te schrijven.
Dat zal vanaf dan naakt gebeuren, maar kom, dat zijn details, niet?
Moest u het zich afvragen, Lily kan ook, nog steeds, een Xanaxke gebruiken.
Cheers,
C
Geen opmerkingen:
Een reactie posten