50 tinten paars

Ik hoor het mij nog zeggen:
'Schatteke, gij moogt ook iets kiezen, waar ge met mij naartoe wilt gaan. Maakt mij niet uit, het is uwe kerstcadeau'.

Zijn zus en ik gaan in juni naar de nieuwe K3 show kijken.
Wat mij natuurlijk heel goed uitkomt, want ik ben waarschijnlijk een even grote fan, als de Godin herself.
Een blog alleen over hun, komt nog. Don't you worry.
Natuurlijk vindt de God die grieten totaal niet interessant.
Daarom kreeg hij bovenstaande vraag voorgeschoteld.
Zijn antwoord was, zonder verpinken:
'Dan wil ik met u naar Anderlecht gaan kijken, tante Caroline'

En dan sta je daar.
Zucht.
Voetbal. Anderlecht.Voet-bal.
Zucht.

Maar ja, hij mocht kiezen. En ik ga een manneke van 7 jaar geen trauma's bezorgen, over volwassenen, die hun beloftes niet nakomen.
Trouwens, ne mens moet iets overhebben om het statuut 'supertante' te krijgen.
Neem het van mij aan: bij deze heb genoeg punten gescoord, om het ganse volgende jaar in zijn bovenste schuif te liggen.

Soit, eergisteren was het dus zover: Anderlecht - Lierse.

Mijn eerste voetbalwedstrijd, ever.
Zijn hoogdag.
Ook de dag, dat ze het hierboven wel een strak plan vonden, om het te laten plensregenen, ne godganse avond.
En als er nu 2 dingen zijn, die ik niet graag in 1 zin gebruik is het: Ring Brussel + regen.
Pure zelfmoord.
De mens die onze asfalt heeft uitgevonden: C4, pronto.
Iedereen vindt het blijkbaar normaal, dat bij de minste bui onze snelwegen erbij liggen, als de Wezenberg in Berchem.
Ik zen ni mee.

Laat dit de enigste ergernis in het verhaal zijn geweest.

Want voor de rest, hoor je mij vanaf nu alleen nog maar roepen: voetbal is een feest!
Dolle pret was het.
Alleen de God zijn enthousiasme zien, made my 2013 (en dat is zelfs nog niet begonnen).
Voor de gelegenheid zag hij er zo uit:

En te weten, dat hij eigenlijk geen fan van foto's nemen is.
Met die outfit: no prob.

Nvdr: de sjaal had hij net van mij gekregen.
*glunder*
Gekocht ter plaatse.
In de fanshop van RSCA.
Waar iedereen goedkeurend naar mijn petekind keek.
*glunder*

Een foto van mij ga ik jullie besparen, ik was namelijk 'voorbereid'.
In mijn wereld wilt dat zeggen:

kaptrui-fleece-sneakers-handschoenen-muts-sjaal-jeans

Als ik mij bekleed met die dingen, is er maar 1 woord dat de algemene sfeer omschrijft:
Saai of onaantrekkelijk of fashion-police-pakt-u-onmiddellijk-op.
Kijk, eerlijk is eerlijk.
Ik dacht namelijk niet dat het nodig was om mijn beste voguebeentje daar voor te zetten.
Wegens geen potentieel mannenvolk om het op uit te testen.
Omdat ik heel mijn leven bestookt ben met clichés als: bierbuiken, oud, verrimpeld, hooligan, vuil, blablabla.
Wat. Een. Gortige. Leugens. Allemaal.
Een complot om ons, dames, daar weg te houden, ja.

Het loopt daar namelijk vol getestosteroneerde (als dit woord niet bestaat, heb ik het nu uitgevonden), schone, propere mannen.
Een voetbalstadion boemvol.
Voor ieder wat wils.
Maar écht, ladies, erover gewoon!
Stop met uw heil te zoeken op plaatsen waar ze niet zitten.
Stop met datingsites, cafés afschuimen, singlefeestjes, after work drinks en relatiebureaus.
Ga allemaal naar de voetbal, en dan liefst Anderlecht me dunkt.

Ik ga terug, zemozekerst.
De God is mijn excuus.
En dan zal het zijn op hakken, gecoiffeerd, gelakt, gewaxt, en strak in het pak.
Gelukkig hangt mijn kast vol met tinten paars.

Voila se, ter voorbereiding, begin ik hun clublied al te oefenen.
Kwestie van die goedkeurende blikken, de volgende keer, zelf te krijgen.

Cheers,
C.