Moe. Doodmoe, zo voel ik me.
Een bonkende pijn heeft mijn hele hoofd bezet.
Ik heb het ook ijskoud, maar dat zal volgens DC wel liggen aan mijn chauffage-beleid.
Mijn lijf is behoorlijk slap.
En mijn geest is meer dan behoorlijk chagrijnig.
'Oh, maar dan heb je griep, want die is in het land!'
Deeeeeuuuuh. Griep, m'n gat ja. 'Fokofmetdiegrip'. Ik doe daar niet aan mee.
(chagrijn, ik heb het gezegd, hé)
Neen, beste lezer, ik ben aan het detoxen, sinds gisteren.
'Oh, dan zijt gij zo KEIhip alleen maar smoothies van hier aan het drinken. Zoals JoyAnna. KEIcool!'
Fokofmeteulegecool. Ik doe niet mee aan hipster dingen, die maar 48u duren.
(chagrijn, u weet het ondertussen.)
Dit is 28 dagen geen vuile suiker, vuile carbs en vuile cafeïne.
Vuil vlees, vuile vis, en vuile zuivel heb ik al efkes geschrapt, MOEST GE HET NOG NIET WETEN!!
(chagrijn, I kid you not)
En nu zit mijn lichaam dus in totale afkick.
'Amai, eet gij zoveel suiker, dan?'
Neen dus. Mijn grootste zonden zijn brood en chips.
Ik eet amper koeken, frituren gaan failliet door mij, boterhammen met choco zeggen mij niets en chocolade al zeker niet.
Just saying. U mag mij gerust vervoegen, waarschuw dan alleen uw omgeving zou ik zo zeggen.
Als ik deze symptomen al krijg, is dat voor de overige andere gemiddelde mens x3.
En zo komen we op het heel gevoelige onderwerp als daar is: afvallen.
Want ze staan direct klaar: zij die een mening hebben over gezond en dieet en consoorten.
Wel, ik zal mijn mening dan ook eens geven.
Het is hier dan ook mijn blog. Gademijtegenoude ofwa??
(chagrijn, ja. ja.)
Ik heb geen perfect lichaam, verre van.
Maar de weegschaal en ik, dat is al lang geen probleem meer.
Wat mensen niet vatten is dat een bepaald gewicht geen geluk brengt.
Ik kan het weten, want nog niet zo heel lang geleden woog ik amper 50 kilo.
Wat voor mijn lengte, met mijn al redelijk scherp gezicht en smalle schouders, een heel lelijk zicht was.
Wel had ik maat 34, geen buik, geen vet, en heupbotten die uitstaken.
Maar ik kan mij niet herinneren ooit ongelukkiger te zijn geweest dan toen.
Ik ben nu in cijfer zwaarder. In gemoed lichter.
Wat niet wil zeggen dat ik mijn lichaam niet gezond en stevig hou.
Daarom doe ik dingen als een detox.
Daarom sport ik.
Daarom smeer ik de juiste zalvkes op mijn bakkes.
Daarom zie je mij niet meer in de zon, zonder ultrabescherming.
Daarom wordt elke irritatie uit mijn leven gegooid.
En op dagen als vandaag, gebeurt dit laatste met de botte bijl.
(chagrijn, u was het toch nog niet vergeten?)
Is dit een oproep om allemaal 'in de vreet' te gaan.
Verre van. Al die overdaad is voor niemand goed. Zeker niet voor de beesten die daar een gruwelijke dood voor moeten sterven, na een al even gruwelijk leven te hebben geleid.
(chagrijn, jawel, den duivel is er)
Maar kan aub iedereen gewoon eens doen wat hij wil doen.
Zonder al dat gejank van: 'oh, maar ik kan dat niet hoor' en 'oh ik wil wel afvallen, maar als ik nog maar naar frieten KIJK kom ik al bij' en 'oh, zo moeilijk' en 'oh, neen, door mijn job is dat onmogelijk' en 'oh, stoppen met roken, dat gaat niet hoor.'
Wilskracht en discipline worden tegenwoordig niet meer gratis uitgedeeld, precies.
Alles moet nu. Alles moet gemakkelijk. Alles moet weg kunnen gaan met een pilleke.
Ik zeg u, velen die ik ken volgden het papkesdieet. En stuk voor stuk zijn ze alle verloren kilo's en nog wat extra weer bij gekomen.
Maar ja, het was wel een dieet voor 'maar 2 maanden, hé'.
Echt waar, 'lotetdan'.
Zulke mensen komen mij dan, en route, vertellen hoe ik het moet doen.
Daar word ik dus gewoon nog chagrijniger van.
(was dat nog mogelijk? Oh jawel dus.)
Een beetje grenzen verleggen, een beetje tegen de pijn duwen, een beetje doorzettingsvermogen.
Ge gaat daar niet van sterven hoor.
Eindeloos respect voor den Debiel en zijn triathlon verhaal.
Eindeloos respect voor een Sergio Herman, die het niet in z'n schoot geworpen heeft gekregen.
Eindeloos respect voor elke mens, die doorbijt in plaats van op te geven.
Eindeloos respect voor iedereen die af en toe gewoon eens stopt met mekkeren en iets doet of laat.
Zonder dat iemand het ziet of weet.
Zonder dat het moet gecommuniceerd worden op allerhande 'sowchalmidia'.
Zonder hashtag.
Bij deze gaat u verder ook geen verslag van dit verhaal krijgen.
Working on it when nobody is looking.
Geen paniek trouwens.
Deze chagrijn-Cruella verandert tegen het einde van de week weer in de charmante-Caroline.
Met als bonuspunten vanaf dan: een stralende huid en dito ogen.
En de energie van een duracell konijn op xtc. 24/7.
Begin al maar te lopen, dolls, want ge gaat er mottig van worden.
En nu ga ik lopen, waar ik behoorlijk mottig van zal worden.
Gecombineerd met al het chagrijn is 1 ding zeker: u komt mij beter niet tegen.
Cheers,
C.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten