De Feestdag is voorbij. Oef.
En zoals voorspeld was het saai en flets.
Toch, ik hou van tiara's, gouden muiltjes, spektakel en drama.
Moest dàt er nu nog geweest zijn.
Niejeniejenieje.
Gebuisd over gans de lijn.
Moest u nog twijfelen: ik ben geen fan van ons koningshuis.
Geen swung, geen panache, geen 'ballen'.
Dat heult mee met Opus Dei.
Dat krijgt geld, iel veul geld, voor nada koma nada.
Dat probeert dat geld ook nog eens te verduisteren, zodat ze zeker geen eurocent zouden verliezen.
Dat lacht alsof ze kiespijn hebben.
Dat moeit zich met zaken waar ze niets over te zeggen hebben.
Dat pist naast de pot en liegt erover.
En dat allemaal, enkel en alleen, omdat ze uit een koninklijke baarmoeder zijn geperst.
Neen, dat druist in tegen mijn democratisch gevoel.
Maar het allerergste van heel de zaak is, dat ze dat geld dan ook nog eens slecht spenderen.
People from Laken, alstublieft, get yourself together.
Zodat ik niet de Fashion Police moet bellen, op uw Hoogdag.
Het besef dat jullie mijn hard cash uitgeven aan mottige kleren, veroorzaakt hier krampaanvallen.
In het wit, alé beige, whatever, zoveel dufheid had zelfs ik niet verwacht.
Natan kan écht wel beter.
Ah ja, en Dhr. Louboutin moet ondertussen toch ook wel door uw dikke muren zijn doorgedrongen?
Bel anders eens naar Mary, zij zal u wel wat adreskes kunnen geven.
Gisterenavond heb ik welgeteld 30 minuten van mijn tijd verspild aan De Feestdag.
Naast de krampaanvallen, keerde mijn maag ook nog eens bij zoveel hypocrisie.
Alle journalisten, zij die volgens mij een kritische blik dienen te hebben, gooiden met lof.
Geen slecht woord bespeurde ik.
Noch afkeuring, noch bedenking.
Tricoloriteit all over the place.
Alleen maar rozengeur en maneschijn.
Er moesten duidelijk punten gescoord worden.
Tot Hij weer een blunder begaat.
En heel de media over zich krijgt, want dan kunnen de messen plotsklaps wel weer.
Ah, ja, en aan alle 'uitbundige Belgen' die gisteren naar Brussel afzakten om met hun vlag te zwaaien:
Wees toch niet zo verontwaardigd als grote bedrijven geen belastingen blijken te betalen.
Deze familie doet dat ook amper en hen geeft u met de glimlach meer dan 20 miljoen euro per jaar.
Laat dat gejank de volgende keer dus.
Soit, veel last heb ik er niet van gehad, want ik zat dit weekend in Amsterdam.
Ik ging zelfs met het openbaar vervoer.
Waar de Chica mij serieus voor uitlachte.
Ach, ik vind: als je het 'Groene GedachtenGoed' verkondigt, moet je ook consequent zijn.
Trouwens de trein en co is super georganiseerd bij onze noorderburen.
Jammer, dat dit voor ons land niet geldt.
Maar kom, ik heb al genoeg gezaagd voor 1 blog, dus ik zal mijn commentaar laten.
For now.
In Amsterdam zat het topwijf namelijk.
Mijn soulsister.
Geweldig toch, dat je na 7 maanden elkaar niet te hebben gezien, de draad gewoon weer oppikt.
Geen oppervlakkig gezwets, direct naar de essentie.
Gelachen gelijk zot.
Gewandeld door de stad.
Gezeten op een bankje.
Gegeten, uiteraard.
Geshopt, ook uiteraard.
Gepraat zoals wij doen.
Genoten pure sang.
Happy memories.
'Tot gauw, pop.'
En ons Kate is aan het bevallen, de vuile nasmaak van De Feestdag zal dus rap verdwenen zijn.
De tiara mag weer boven gehaald worden.
Cheers,
C.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten