TML

Dit weekend heb ik tussen 2 festivals geperst gezeten.
Als inwoner van Edegem had ik achter mijn ene hoek 'Sfinx mixed'.
En achter mijn andere hoek 'Tomorrowland'.
Rararara, waar mijn hart, lijf en leden aanwezig had willen zijn.
Wat zeg ik? Had 'moeten' zijn.
Ik, die mij nog steeds op mijn gezegende leeftijd in het nachleven durf te storten, als een 18jarige.
Een smet op mijn blazoen is het, ja, dat ik de afgelopen 72 uur niet in Boom ronhuppelde.

Want, het is dus niet omdat ik een GFT-tonnetje heb, fanatiek sorteer en geen beesten eet, dat ik mij ook gedraag als de eerste de beste Wouter van Besien-fan.
Trouwens, vrijwillig werkt mijn kleerkast aan zulke bijeenkomsten niet mee.
Daar kent u mij nu al wel goed genoeg voor, me dunkt.
Alsook is mijn volksdanskunde niet naar behoren.
Een joint vind ik totaal niet interessant, maar echt hé, het vernoemen onwaardig.
Daarbij, again, de velcro-sandaal, dat zouden ze moeten verbieden.
Bij wet hé. Zoals door het rood rijden.
Bovendien, aan een gratis festival doe ik niet mee.
Conclusie: ik heb daar dan ook niks, maar dan ook helemaal niks te zoeken in Boechout.

Waarom WAS ik dan toch niet aanwezig aan de andere kant?
Ja, eigen schuld, dikke bult, hé.
Geen goesting om gelijk een onnozelaar 2 uur voor mijn pc te zitten, toen de verkoop van start ging.
Shame, shame, shame.
Terwijl ik al 9 jaar luidkeels roep: 'Volgend jaar ga ik naar Tomorrowland. Maar echt, hé.'
Tegen iedereen die het horen wil.
Dat groot bakkes verdien ik absoluut niet, u mag dat zeggen, effenaf.
En plus heb ik dus ook geen invloedrijke vrienden, die 2 dagen op voorhand bellen en zeggen: 'Hey, Blondie, wij hebben hier nog een ticketje over. Wattenkte?'
Triestig is het. Ik heb van 'do re miserie' bijna een Xanaxke gepakt.
Ik had het niet in huis, iel spijtig.
Zucht, het leven kan toch oneerlijk zijn.

Ter compensatie heb ik de innerlijke marina in mij dan maar naar boven laten komen.
Een heel weekend lang.
Men heeft mij zien rondcruisen, Studio Brussel, uitzonderlijk, door de boxen.
Decibels niveau 'Schauvliege krijgt een attack'.
Grootse zonnebril die ik kon vinden, op.
Hoofdje in het juiste ritme.
De mensen waren onder de indruk, zenne.
Zeker toen ik de parking van Meubelen Verberckmoes opreed.
Amai.
Spijtig dat mijn auto zo geen écht Johnycar is.
Geen Seat.
Geen VW Polo.
Niks uitgebouwd.
Noch rood, noch wit van kleur.
Verwarring alom.
Nog meer consternatie toen ik mij een beetje later, onbewust, op grondgebied Sfinx bevond.
De alomvertegenwoordigde 'leggings-met-bloemenkleedjes-over' ("want dat is toch KEIschoon in combinatie met mijn afgetrapte leren bottekes"), wisten niet wat ze zagen.
Laat staan hoorden.
Mijn bolide heeft nog nooit zo snel 'ne U-turn' gemaakt.
Jani Kazaltzis was ter plekke neergegaan bij zoveel lelijks.
In een coma.
For real.

Ben het aan het uithangen, hé (knipoog).
U mag mij gerust pedant noemen. No offence taken.

Maarrrrrrr, binnen 365 dagen zal ik er zijn.
En het voordeel dat ik dat nu al weet is, dat ik een iel jaar heb, om mij voor te bereiden.
Daarmee wil ik zeggen: den body 'hotpants'-waardig maken.
Ik ga daar niet in een jeans rondlopen, hé. Dagani.
Trouwens, als ik wat kilo's kwijt ben, kan ik terug voor de Halle Berry coup gaan.
Een kapsel dat mij eigenlijk goed afgaat, maar daarvoor moet die dubbele kin weg.
Eerlijk is eerlijk.
Et voila, de planning is strak en zeer realistisch.
Vanaf volgende week begin ik terug te detoxen én te lopen.
Zo kan ik rond Nieuwjaar evalueren.
En indien nodig, Dhr. Colpaert nog inschakelen voor een lipoke en een tummy tuck.
Ik zie het helemaal zitten.
Volgend jaar sta ik dus naast deze dame op de foto.
Lichaamsgewijs, zal er tussen ons dan ook geen verschil meer zijn.
Nu gij.

Ik ga volgend jaar naar Tomorrowland! Maar echt hé!

Cheers,
C.