Twee weken wegblijven, sans gêne.
Ge het moet maar durven.
Toch, niet getreurd, ik heb ondertussen wel verhalen gesprokkeld voor 10 blogs.
Hou u al maar vast aan de takken van de bomen.
Zo snel ben je mij niet kwijt.
Onkruid, is ook zoiets, naar 't schijnt.
Wel raar, hoe een mens terug in 'schrijfmodus' moet komen, na zo'n korte periode.
Vergeef mij dus een eventueel, saai, inspiratieloos en slaapverwekkend epistel.
Beterschap is op komst.
Nu, ondertussen ben ik al een week terug uit la Douce France.
Waar ik de beste vakantie, tot hiertoe heb mogen beleven.
Daar krijgt u nog een uitgebreid verslag van.
Ooit.
Vandaag, richt ik mijn pijlen op 2 K's en 1 J, oyalélé. En dat rijmt. (amai, ze is goed).
Oftewel K3.
Waar ik vorige week met de Godin naartoe ben geweest en haar rotbedorven heb.
Daar kom ik nu even vrank voor uit.
Ik ben zelfs uitermate blij, dat zij en ik en de God en den debiel en iedereen rondom mij, een aangenaam leven leiden.
Kwestie van mijn stiletto-hak even neer te zetten op een paar linkse, 'in-velcro-sandaal-gehulde' tenen.
Want ik, althans 'mijn soort', word de afgelopen dagen een beetje uitgescholden.
Te veel naar mijn goesting.
Voor neo-liberale blanke enzo.
Alsof ik en de mijnen halve Nazi's zijn.
Alsof 'werken' en 'geld verdienen' een misdaad is, ofzo.
Wel, aan heel het 'in-het-rood-gehulde-vuist-opgeheven-volkje', dat voor elke muggenpis op straat komt, even ter verduidelijking:
Ik heb 'Arm Vlaanderen' gezien.
It broke my heart.
Ik heb ook 'Moeder waarom werken wij' gelezen.
It makes sense.
Maar het ene sluit het andere niet uit.
Als elke opiniemaker, blogschrijver, roeper en betweter evenveel 'hard cash' maandelijks, onbezoldigd zou afgeven als ik, de zogezegde 'neo-m'n gat'-liberaal', zou de ganse wereld er een pak schoner uitzien.
Stop allemaal met kwelen.
Trouwens, het feit dat ik het zo goed heb, is de verdienste van DC.
En neem het van mij aan: die mens heeft voor elke euro KEIhard gestudeerd en gefakt.
Kom mij niet wijsmaken, dat de cirkel altijd vicieus is.
Pardon my French.
Dit geheel ter zijde natuurlijk.
Waar was ik?
Ah ja, de rosse, de zwarte, en de blonde.
U weet, mensen, ik ben blond.
U weet, mensen, ik dans graag.
U weet, mensen, mijn naam is Caroline. Fonetisch is dat Karolin.
U hoort mij al van ver aankomen, hé.
Juist ja, vier jaar geleden had ik zicht op een showbizz carriere.
Toen ging K2 op zoek naar K3.
De kans heb ik ielegans laten schieten.
Het mocht niet zijn.
Nochthans ken ik Teleromeo rats van buiten.
Alsook Oyalélé.
Gelukkig was er daar de Godin, en kon ik mijn obsessie met haar delen.
Sindsdien heb ik de dames al een paar keer mogen bewonderen.
Petje af. Dikke pluim voor wat zij elke keer weer doen.
Jajaja, ik hoor de velcro's van hierboven weeral roepen, gezeten op hun bakfietsen:
'Kapitein Winokio is toch veel educatiever verantwoord, hoor'.
'Studio 100 draait alleen maar rond marketing.'
'Gerd Verhulst is een geldwolf.'
Zo'n klein land, en elkaar zo weinig licht in de ogen gunnen.
Triestig.
Al die commentatoren, weten niet hoeveel kindergezichten oplichten, als die grieten op het podium verschijnen.
Die hebben geen idee, hoeveel ukken 'Mamasé' meebrullen.
Die kunnen zich niet voorstellen, hoeveel kleuterjolijt er op zo'n moment passeert.
Trouwens, doe ze het maar eens na, hé.
It's not a walk in the park, 3 shows op een dag.
Ik daag elke bakfiets uit.
Ah, ja, en vergeet vooral niet:
het gaat hier niet over de Nobelprijs van de vrede, hé.
Het gaat hier over kinderliedjes. Entertainment. Fun.
Kleine raad, voor jou dus, mierenpieper: neem jezelf niet zo serieus.
En nu je toch bezig bent: stort anders eens wat geld voor een goed doel.
Cheers,
C.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten