Stoofvlees met frieten

Beste Jeroen,

Mijn excuses voor deze familiaire aanhef.
Maar het is omdat je zo 'all over the place bent', dat een mens met voornamen begint te gooien.
En 'Meneer' klinkt zo afstandelijk, zeker bij iemand die zo sympathiek en amicaal elke weekdag in de huiskamers verschijnt.
Niet in de mijne weliswaar, dat is niets persoonlijks, maar ik heb gewoon iets beters te doen om 18u.
Zoals mijn hond Lily eten geven.
Een bruine labrador, eentje zoals jouw Ballie.
Dat weet ik omdat ik je op Instagram volg.
En ook omdat de mijne van dezelfde kweker als de jouwe komt.
Eigelijk feitenlijk zijn we dus toch familie, 'aangetrouwd' of 'hondengemeen' of hoe noem je zoiets?
Die kweker bleek geen kosjer man te zijn, achteraf gezien.
Maar daar moet ik jou niets over leren, hé, mijn beste, sympathieke, amicale Jeroen?
Je was er het hart van in dat Ballie een paar zware operaties moest ondergaan.
Door slechte kweek. Door op geldbeluste mensen, die geen dierenhart hebben.
Iets dat jij wel hebt, toch? Dat denk ik dan maar, als je zo goed voor je zieke beest zorgt.
Ik heb toen in ieder geval een kaars gebrand, en vingers en tenen gekruist op een goede afloop.
Alles is in orde gekomen en onlangs zag ik ook dat er een nieuwe viervoeter was bijgekomen.
Het Mamaatje, die wel al eens naar Dagelijkse Kost kijkt, vertelde mij hoe Ballie in jouw begingeneriek rondspringt en soms in je werkkeuken te zien is.
Van zulke dingen word ik blij, mijn beste, sympathieke, amicale Jeroen.
Dierenvrienden maken mij, echt waar, heel gelukkig.

Uitgerekend op de 'nationale dag van de Stoverij met friet', your words exactly, kom ik langs bij jou.
Om een al wat oudere koe uit de gracht te halen.
En niet om zo in een pan te gooien, mijn beste, sympathieke, amicale Jeroen.
Laat staan om ze in een stoofvleespotje te hakken.
Ik eet namelijk geen koeien.
Ook geen varkens, schapen, lammetjes, vissen, biggen, kippen of paarden.
Niets eigenlijk dat ooit een triestig, eenzaam en wreed leven heeft gekend in afgesloten hokken, kisten, stallen, kooien, enge ruimtes en hangaren zonder licht, vrijheid en respect.
Niets dat is afgeslagen, misbruikt en als waardeloos consumptiemateriaal behandeld.
Ik ben een vegetariër en een trotse ook, laat dat heel duidelijk zijn.
U voelt mij al komen zeker, mijn beste, sympathieke, amicale Jeroen?
'Weer zo'n planten-jihadist die mij de les komt spellen' denk je nu misschien?
Ja, dat komt er natuurlijk van als je uitspraken doet, die in verkeerde keelgaten kunnen schieten.
Quotes over vegetariërs, en dat ze 'een linkse, hoogopgeleide, hippe elite zijn, mét bakfiets.'
Que?
Ik citeer je alleen maar.
Dat je zulke dingen, ligt rond te kwelen in de meeste linkse gazet van Vlaanderen, zal ik maar even door de vingers zien, zeker?
Dat je zulke dingen ligt rond te kwelen tijdens de 'Dagen zonder Vlees actie', zal ik maar even ongelukkig noemen, zeker?

Vooreerst toch een 'dank u' in ieder geval, mijn beste, sympathieke, amicale Jeroen.
Om mij 'hip' te noemen. Dat is mijn hoogste streefdoel in dit leven.
Wauw. Dank. Je. Wel.
Lees het sarcasme ajb. Ik ben namelijk niet hip.
Weliswaar heb ik afgelopen vrijdag nog in de hipsterbar van Antwerpen gezeten, Vitrine.
U wel bekend zeker, als café van uw goede vriend, Tom Waes.
En gisteren droeg ik, zoals het hoort, spierwitte Air Max-en onder mijn skinny-jeans.
Verder dan dat gaat mijn 'blitsheid' niet.
Behalve als u naar mijn Mini-Knightrider kijkt, qua coolheid kan die wel tellen.
Bakfiets, ik dacht het dus niet.
Ook geen elite, dat woord ben ik zelfs moeten gaan opzoeken. Wat ineens impliceert dat 'hoogopgeleid' hier niet aan de orde is.
'Een kleine groep van voorname mensen' zegt het woordenboek mij.
Het soort dat in restaurants als Luzine eet, u wel bekend, niet?
Of wilt u beweren dat uw ex-etablissement een veredelde Lunch Garden is, met vol au vent aan 5 €?
'Wie zonder zonden is, werpe de eerste steen', zegt een ander bekend boek mij.
Of ben ik dan ineens ook een 'godsdienst-fanatiekeling'?
Anyway.
Mijn kleerkast is gevuld met stukken waar Jani, uw andere hippe vogel-kameraad, een instant orgasme bij zou krijgen. Laat die clichés van afgetrapte bottekes onder bloemenkleedjes dus maar.
Mij bovendien ook nog eens 'links' noemen is de grofste belediging van heel uw lijst.
Maar kom, dit zijn persoonlijke zaken. Dingen waar ik mij bij kan neerleggen.
Het zegt alleen alles over jouw enge tunnelvisie, mijn beste, sympathieke, amicale Jeroen.

Ik ga ervan uit dat je je eigen zoon niet leert om in zulke hokjes te denken.
Ik ga er ook van uit dat je hem wilt sparen voor ongeluk en miserie.
Dat je hem een mooi en zorgeloos leven toewenst op deze aardbol.
Ik hoop het samen met jou, echt waar.
Jammer genoeg zullen we daarvoor allemaal wat aan onze levensstijl moeten doen.
Want, ter info, beste, sympathieke, amicale, Jeroen, diezelfde aardbol kan ons bruut gedrag niet meer aan.
Door onze arrogantie, maar dat ken je niet zeker?
Door onze 'kop in het zand stekerij'.
Door onze betweterij.
Door onze hebzucht.
Door onze zelfzucht om elke dag vlees te willen eten.
Misschien schrijft De Morgen hier niet over, maar de vleesindustrie heeft een enorm negatieve impact op deze planeet.
Wetenschappers, zij die wel hoogopgeleid zijn, hebben het ons al meermaals verteld.
Vegetariërs zorgen dus een klein beetje meer dan de gemiddelde mens voor een betere wereld.
Als ik jou was zou ik maar een toontje lager zingen als je hen nog eens in een fout vakje stopt.

Vooraleer je de volgende keer zo kort door de bocht vliegt, zou ik eerst je oogkleppen eens afzetten.
En over de grenzen van ons 'zakdoekgroot-apenland' kijken.
Wat je blijkbaar al even niet hebt gedaan.
Anders zou je weten, dat vegetarisch en meer zelfs, 'plantbased' eten, al lang geen exceptioneel iets meer is.
Een andere krant van een ander niveau dan uw linkse gazet, The Wall Street Journal, sprak er nog over onlangs.
En dat is dan alleen nog maar over een foodtruck, hé, waar mensen voor staan aan te schuiven, in temperaturen onder 0, in New York City.
Maar zover moet u zelfs niet gaan, mijn beste sympathieke, amicale Jeroen.
Berlijn, Londen, Amsterdam, Oslo, Barcelona, Gent, overal steken de vegi-zaken de kop op.

Als je mij niet wil geloven, moet je anders een paar andere BFF's van jou opbellen.
Sergio Herman, bijvoorbeeld, een grote fan van de vegetarische keuken.
Of anders Kobe Desramaults en Seppe Nobels, de hippe topchefs mét ster. Auw, sorry, stout van mij.
Zij zetten hun schouders mee onder de eerste professionele, vegetarische koksopleiding, Vegucation.
Het werd tijd, want 1 van de bekendste en meest gerenommeerde koksscholen TER WERELD, The National Gourmet Institute, laat hun studenten koken zonder vlees. Altijd. Toujours. Always.
Dat heb je misschien allemaal gemist in de pers, omdat je te druk bezig was met je geldschieters naar de mond te praten.
Want heel je litanie krijgt natuurlijk een vuil kantje, nu blijkt dat je je programma ongegeneerd laat sponsoren door de Vlam.
Zo stoof je jezelf een dikke peer, hé mijn beste, sympathieke, amicale Jeroen.

Nu moet je je natuurlijk geen zak aantrekken van mijn commentaar.
In principe toch niet.
Uiteindelijk koop ik uw boeken niet en kijk ik niet naar uw programma's.
Deze 'extreme dierenactiviste' hoeft zich niet met jouw potten, laat staan, woorden te bemoeien.
Alleen, mijn beste, sympathieke, amicale Jeroen, ben ik nog veel meer, naast de eigenschappen die je mij in dat gazetje toekent.
Zoals een belastingbetaler. En nog een zeer gulle ook.
Geld dat onder andere wordt gebruikt om de VRT te onderhouden.
Jij, als werknemer van dit instituut, zou dus beter moeten weten.
Bijt niet in de hand die u voedt.
Zet je tanden maar in je stoofvlees met frieten.
Zolang het nog kan.

Speciaal voor jou herhaal ik 1 van mijn favorieten quotes:

En dat geldt zowel voor mijn Lily, jouw Ballie, als de koe in de gracht en in jouw stoofvlees.

Het zal je dan waarschijnlijk ook niet verbazen, mijn beste Jeroen, dat ik je na dit allesbehalve nog sympathiek vind.

Amicale groeten, desalniettemin,
Caroline Rome.


*Deze brief is daarnet ook via de webpagina van Dagelijkse Kost verstuurd.*

Cheers,
C.