schuld en boete

In mijn jonge jaren ging El Familia Rome braaf 's zondags naar de kerk.
Dat feestje is al lang afgeschaft, maar toen was dat de normaalste zaak van de wereld.
Als klein meisje heb ik dan ook uren versleten in de mis, hoofd naar beneden, lezend in mijn kinderbijbel.
Gelukkig maar, God de Vader had eens recht in mijn ogen moeten kijken.
Hij had mij asap uit zijn Huis gegooid. Het kattenkwaad droop namelijk van mijn gezicht.
Door dat gelees zijn de verhalen van het oude en het nieuwe testament mij allesbehalve onbekend.
Ken ik de hoofdpersonages, en zij die maar een bijrol mochten spelen.
Weet ik de slechteriken bij naam: Kaïn, Aaron, Judas, you motterfokkers.
En, ben ik zo geïndoctrineerd, dat bij een zeer sporadisch bezoek van een misviering dezer dagen, ik nog steeds heel 'den hannekesnest' aframmel van voor naar achter en weer terug.

Ik ben tegenwoordig niet meer zo'n fan van de katholieke kerk.
Van geen enkel godsdienst waar sprake is van zondaars, boete, schuld en andere deprimerende woorden.
Vele religies houden hun leden klein, dom en zielig en dat past niet bij mij.
Met z'n allen: 'Door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn grote schuld' kwelen, daarbij in schone synchrone choreo het hoofd naar beneden buigen en het vingertje tegen de borst tikken.
Not my cup of tea.

De Caroline 2.0 heeft dan ook de woorden 'schuld' en 'boete' geschrapt uit haar woordenboek.
Deze versie trouwens, the new and improved Caroline, is ontstaan na Compostella.
Me dunkt dat die uitstap wel voldoende in de sfeer 'ontbering' lag, en dan zwijg ik nog over 'afstraffing'.
Een vrijstelling voor de rest van mijn leven dus.
Grapjeeeeuh.
Sindsdien ben ik gewoon veranderd, noem het geëvolueerd.
De editie 0.0 en 1.0 van mezelf waren ook goed, daar niet van, alleen besefte ik dat toen nog niet.
Waardoor ik heb gevochten en gelogen en mezelf verloochend en tegen schenen heb gestampt.
Mijn PR in die dagen was onbestaand.
Ook, heb ik mij degoutant veel schuldig gevoeld.
Want, dat is het gevolg van lessen vol zondaars, schuld en boete.
Ons wordt al heel jong geleerd, dat ie-de-reen verantwoordelijk is voor het geluk van ie-de-reen:
Jij moet lief zijn tegen mij, zodat ik gelukkig kan zijn.
Jij mag niet 'lelijke koe' zeggen, want dan wordt zij verdrietig.
Jij moet mij bloemen kopen, zodat ik mij 'geliefd' kan voelen.
Jij moet tegen mij zeggen hoe mooi ik wel niet ben, want anders weet ik dat zelf niet.

Hallooooooo!! Wake up call, bitte please, als het efkes kan.
Ik ben dus allesbehalve verantwoordelijk voor uw 'goed gevoel'.
Ik ben verantwoordelijk voor mijneigen goed gevoel en dat is al moeilijk genoeg.
Ik ben verantwoordelijk voor de 'weerlozen' rondom mij, niet voor elke, andere, volwassen mens.
Dus, als jij 'foorwijf' tegen mij zegt, raakt dat mijn koude kleren niet.
Omdat ik sinds de 2.0 wel een ruggengraat heb, en in de spiegel kan kijken en kan aanvaarden wie ik ben.
Ik weet namelijk dat ik geen foorwijf ben.
Althans, toch niet altijd.
Ik hoef mij niet meer te draaien en te keren om iemand anders te zijn.
Take it or leave it.

Het kwam dan ook als een behoorlijke 'shocker' aan, toen 'Guilt' vorige week plots weer aan de deur stond.
Want hoe hard ik hier ook heb liggen roepen over 11/12/13 en de Hoogdag. Het is geen waar geweest.
Magisch, dat wel, maar dan eerder in de hekserij-zin.
Die dag is er namelijk veel fout gelopen. Veel te veel.
Het heeft geen zin om alles op te noemen.
De 'son of a bitch day' was gewoon een etmaal te vroeg.
Waardoor ik na 14u terug de casa binnen kwam en mij een uitgewrongen vod voelde.
Fysiek en mentaal.
En zo het trouwfeest van mijn vriendin miste.
Ik was op dat moment, de slechtste match voor haar Mooiste Dag.

Is dat een ramp?
Neen.
Zag zij er daarom minder goed uit?
Zeker niet.
Was haar feestje hierdoor om zeep?
Allesbehalve.
Heb ik haar ontgoocheld?
Waarschijnlijk wel.

En ik weet zeer goed hoe teleurstelling proeft.
Velen hebben mijn maaltijden hiermee bestrooid, vroeger, in de 0.0 en 1.0 uitvoeringen.
Zelfs nu, krijg ik ook nog af en toe een koude douche.
Omdat iemand mijn luide stem en scherpe tong niet aanvaardt.
Omdat sommigen mijn dierenliefde belachelijk en dom noemen.
Maar zoals ik al schreef, lig ik daar niet wakker van.

Weliswaar heb ik wakker gelegen van mijn afwezigheid.
Van het schuldgevoel.
En niet omdat ik terug in mijn oude gewoonten ben gevallen.
Neen, uit respect en vriendschap en liefde.
Voor Haar en niet omdat Hij mij dat oplegt.
Niet te verwarren met verantwoordelijkheid.

Fluo was het dus nog wel, alleen met een pak minder glans.

Cheers,
C.