Mijn vorige blog heeft de gemoederen duidelijk beroerd.
Maar, het wordt tijd, dat jullie mij een beetje beter leren kennen.
Al die lieve woorden waren too much credit.
Namelijk, als ik zelf contstant lig te toeteren: 'don't take yourself too serious'.
Dan geldt die leuze ook voor mij.
Nog meer dan voor anderen zelfs.
Walk the talk, noem ik dat.
Dus, neen, ik sta nog niet op een brug, klaar om te springen.
Ik hang ook nog niet aan een baxter Xanax.
Er staat geen opname gepland in de psychiatrie.
En mijn geest is niet verdoofd met allerhande verslavende middelen.
Met andere woorden: I'm doing just fine.
Als ik een blog schrijf, waar ik wat in rondvloek, is dat écht niet het einde van de wereld.
Gewoon laten passeren, of eens goed mee lachen, zoals de Chica deed.
De meridiaan loopt nog steeds niet door mijn, weliswaar precious, ass.
U moet namelijk weten, liefste lezer, ik hou niet van 'preach but don't act'.
Ik sta niet op barricades te oreren, om zelf het tegenovergestelde te doen.
Hier liggen afgeven op al die vleesboefers, en thuis stiekem aan de préparé zitten.
Ik dacht het niet.
Of zoals een tafelgenote onlangs verkondigde:
'Ik, ik eet ook bijna geen vlees meer, heel af en toe een beetje kip.'
Om vlak daarna:
'Voor mij een steakske, aub, en die mag à point gebakken zijn.'
I. Kid. You. Not.
Over mij. Aan tafel. In een brasserie. Maar vooral: over mij.
Congruentie, m'n gat ja.
Trouwens, als bewust wezen, weet ik dat 'gezeik', nog meer van dat aantrekt.
Ik zal zelfs nog een stapje verder gaan, het is lang weekend voor iets:
Als bewust wezen, ben ik ervan overtuigd dat ik mijn leven zelf creëer.
Dus al die sh*t, is mijn eigen dikke schuld.
Al die Tegenwerkers heb ik eigenhandig uitgenodigd.
Om na een paar dagen van fokkers, weer te beseffen:
De medaille heeft altijd 2 kanten.
Met andere woorden, ondanks al de 'godverdommes', gebeurde ook:
- de meubelwinkel was misschien gesloten op 1/11, maaar de schoenenwinkel, die ik passeerde niet. Hierdoor kon ik topbotten op de kop tikken, aan een soldenprijs. Moest u twijfelen: neen, ik heb nog steeds niet genoeg schoenen.
- de back-up in de cloud werd stopgezet. Ik manifesteer nu eenmaal geen crashende harde schijven. Zo simpel kan het leven zijn.
- de boekhouder heb ik buiten gegooid. Aan zulke dingen maak ik geen woorden meer vuil.
- ik hoorde den Debiel met de God op speaker. Meer moet dat niet zijn.
- de rest van de rinkelende gsm, werd gescreend.
- de detox werd gewoon heropgestart
- de baas was content met mijn 'resto-performance'.
- de andere baas zei: 'Your age? I think 28, 29, something like that?'. Ik heb die mens niet tegengesproken. (Ja, ik spreek Engels op het werk. Ben ik nu Belangrijk, zoals al die andere Businesswezens met lunches, en meetings, en netwerkevents en andere blasé?)
- mijn 1e gemiste avondles, bleek achteraf geannuleerd, omdat heel Antwerpen stil stond, in een file.
- de tickets voor, nu al hét concert van 2014, Mister Justin-habahaba-Timberlake arriveeerden.
- de m'as-tu vu's reed ik van de baan. Je moet niet snel zijn, maar slim op onze wegen.
- ik hoorde op de juiste momenten, de juiste muziek.
- het mamaatje en ik taterden erop los.
- de aftelling naar het jaarlijkse hoogtepunt kon beginnen.
- ik hoorde een paar van mijn 'nieuwe vriendinnen'. Brad new, maar nu al memorabel.
- de 30 minuten, die ik voor tv zat, zag ik 'Safety First'. Kapot gelachen.
- de uitnodiging voor een tophuwelijk met een topfeestje kwam binnen.
- de aft verdween vanzelf. Zo gaat dat met den body.
- de gemiste slaap werd dubbel en dik ingehaald.
- ik ontdekte bloglovin'. Geweldig!
- de boekhouding werd bekeken, en ik was trots op mezelf: ik blijf sparen en mijn goede doelen sponseren, ondanks de lening, hoera.
- de casa kreeg gordijnen, nog meer hoera.
- de gesneden groenten werden alsnog opgegeten en gesmaakt.
- de nieuwe nationale sporten werden door mij persoonlijk geschrapt bij het BOIC.
- de pollekes kuste ik: wanneer ik zin heb, kan ik naar zee rijden, om mij hier dagen te verstoppen.
- de zee verwelkomde mij op vrijdag met een glimlach en een zon.
- het strand deed hetzelfde door exclusief te zijn.
- rust daalde over mij heen, bij elke wandeling.
But most of all:
- Lovely Lily, die nu naast mij ligt te snurken.
Want, zoals de hondenfee het onlangs zei: 'The best things in life.... aren't things'.
Vergeet dus nooit meer:
Don't take yourself too serious!
(Tenzij het over kinderen of dieren gaat.)
En als het effe kan: wandel de babbel :-)
Cheers,
C.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten