'Het is gebeurd', zou Erik Van Looy zeggen.
La casa es mia.
Alé, de bank heeft ook nog ietske in de pap te brokken natuurlijk.
Als ik mijn schulden niet tijdig afbetaal is het 'casa finito' en verkopen ze de boel vanonder mijn gat.
Maar bon, tot nader orde ben ik de eigenares van een écht huis.
Dit heeft gevolgen, 'wahaddenagedagt'.
Ten eerste, u ziet mij dezer dagen niet zonder mijn blauwe kaft en oranje schriftje rondlopen.
Gevuld met excells, berekeningen, offertes, facturen, documenten, bewijzen en andere bazaar.
Allemaal over, van en met betrekking tot het huis.
Door deze accessoires waan ik mij voorzitter van de raad van bestuur van de Coca Cola.
Zeer belangrijk dus.
Hyper-georganiseerd noemen ze dat.
U mag gerust neurotisch zeggen.
De Bob de Bouwers, die mijn huis opfraaien, zullen dat volmondig beamen.
Ten tweede, is deze aankoop, gedeeltelijk toch, de oorzaak van mijn huidige 'foute Marina-look'.
Het geld is op, op, alles is op!
Gelukkig beperkt de presentie zich enkel tot mijn kapsel, en (nog) niet mijn kledij.
Wat natuurlijk nog altijd kan komen, gezien de 'schulden bij de bank' situatie.
'Van Gucci naar Pimpkie', het zal ne schone blog worden.
Maar alé, de haartooi dus.
Nu, u moet weten, ik ben nooit echt ruimschoots bedeeld geweest op 'haar-niveau'.
God heeft gedacht: 'Ik maak van dat kind iets, maar niet alles'.
Zoals in Blake Lively alles, hé. Niet dus.
Die lag duidelijk in een serieus hogere, goddelijke schuif, maar kom.
Een 'jeugdig gezicht' kreeg ik wel van hem.
Onlangs schatte iemand mij 7 jaar jonger dan ik in feite ben.
En neen, die iemand moest niets krijgen van mij.
Had ook een normaal IQ en wou mij niet binnen doen.
Botox heb ik de komende jaren dus nog niet nodig.
Een hairextensionneke, daarentegen. Don't get me started on it.
Want qua hoeveelheid 'dos' heeft God toch efkes de ceintuur dicht getrokken.
Weliswaar kreeg ik van hem een prachtig blonde, echte, natuurlijke haarkleur.
Menig jaloerse blikken en complimenten mocht ik in mijn leven hierover al ontvangen.
Blondes do have more fun, enzo, you know the drill.
Tot daar bepaalde leeftijden werden bereikt.
En ik de natuur een handje moest helpen om mijn 'fungehalte' te behouden.
En ik plotsklaps besefte dat de natuur op pré-pensioen was.
Ons Vicky had haar handen vol met mij.
Balayagen gelijk zot, deed ze.
Met een prachtig resultaat als gevolg.
Voor 2 weken weliswaar, en dan telkens: een vieze, vuile Marina-uitgroei.
Want 'stoppen met groeien' is een brug te ver voor de natuur 'op rust'.
Mensen geloofden mijn 'natuurlijke kleur' niet meer.
En ik werd gedegradeerd tot nep-blond, tot 'fake'.
My. Worst. Nightmare.
Dus ik zei 3 maanden geleden tegen Vicky, KEIstoer:
'Weetewa, ik ga alles laten uitgroeien en dan zal ik wel zien wat we ermee doen.'
Fout. Fout. Fout.
Had ik maar geweten, welke gruwelijke gevolgen aan deze beslissing zouden vasthangen.
Moest u mij dezer dagen tegen het lijf botsen, probeer u dan wat in te houden, bitte schön.
Waar ik vroeger hoogblond door het leven huppelde ben ik nu veranderd in iets ja, sorry, flets.
Mijn kapsel is kleurloos, volumeloos, coupeloos, hiploos.
Horror.
God had er plezier in, en dacht daarbij: 'Ik laat het kind heel goed, maar heel woelig slapen.'
Als ik 's morgens dan ook opsta, staat, het weinige haar dat ik bezit, naar alle kanten.
Geef mij de avond daarvoor een brushing van 3u: een normale nachtrust chez moi, wist alle bewijzen.
Knip mij een 'frou', wat ik al 7 keer heb geprobeerd, next day: Marina-kuif gone bad.
Leg er een krulleke in, na 2u: uitgezakte permanent.
En plus, dacht God ook: 'We geven het kind geen, maar dan ook geen skills mee om de haarmiserie, door middel van hulp-devices op te lossen.'
Haardroger, krultang, gels, serums, Babyliss, lak, noem al op: u vindt ze allemaal bij mij.
Ik zou zo mijn eigen Client kunnen beginnen.
En daar stopt het dan ook ineens.
Wat ik ook doe, het tegenovergestelde effect wordt bereikt.
Kwestie van de kapsel-afdeling ten volle te benutte, dacht God ten slotte:
'Ik geef het kind heel veel vriendinnen met weelderige bossen haar.'
Bruin, koper, natuurlijke krullen, volume: my girlfriends have it all.
Ik word omringd met vrouwen, die haarstructuren hebben, waar ik een moord voor zou doen.
Dit laatste is jammer genoeg geen optie meer. Moest u nog niet mee zijn:
gevangenis, schulden, bank, verkoop, Pimpkie.
Tegenwoordig ben ik dus een Marina.
Een Marina van den Aldi dan nog wel, want ik heb geen Buffalo's.
Bij de 'Johny-gang' kan ik dus ook niet terecht.
Gelukkig heb ik een huis.
Om mij en mijn kapsel in te verschuilen.
Cheers,
C.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten